woensdag 12 september 2012

Investeren in een diploma

De hogescholen en universiteiten staan klaar voor een nieuw schooljaar. Ik verwacht van mijn twee dochters in de komende dagen een overschrijvingsformulier met het verzoek hun inschrijvingsgeld te betalen. Het zal geen habbekrats zijn, maar in vergelijking met wat in sommige andere landen gevraagd wordt zal het nog meevallen.

Le Monde diplomatique wijdt een lezenswaard artikel aan de vaststelling dat overal het inschrijvingsgeld voor hogere studies sterk stijgt. In tien jaar tijd was de stijging in Frankrijk 50 procent. In Groot-Brittannië is het maximum toegelaten bedrag gestegen van 3000 naar 6000 pond, soms zelfs 9000 pond. De bedragen voor de Verenigde Staten zijn nog hoger, gemiddeld 36.000 dollar voor een jaar studeren aan de Harvard universiteit. In 2008 was de schuld die een afgestudeerde daar gemiddeld terug te betalen had gelijk aan 23.200 dollar.

Overal moet er bezuinigd worden. Opvallend is dat de argumenten die gehanteerd worden voor een hoog inschrijvingsgeld niet veel te maken hebben met de noodzaak om zuiniger om te springen met beschikbare middelen.
La quasi-gratuité des études supérieures - classes préparatoires incluses - est source d'inégalités fortes et prive les universités de ressources utiles à une meilleure formation des étudiants.
Aldus citeert Le Monde diplomatique een nochtans progressieve stichting Terra Nova. En een socialistisch burgemeester Destot zei ook:
Il devient indispensable de réajuster l'allocation d'études, qui doit toujours reposer sur des critères de ressources familiales, mais être plus importante et plus incitative pour motiver les étudiants bénéficiaires et les rendre plus responsables de leur propre réussite.
Op deze wijze verwordt een hogere opleiding tot een koopwaar. Het onderwijzend personeel wordt geconfronteerd met studenten die in de eerste plaats hun investering in de studie zo rendabel mogelijk willen maken en weinig interesse hebben voor het kweken van een kritische geest.

De uitwassen van de zeer hoge inschrijvingsgelden in de Verenigde Staten zijn stilaan bekend. Een record aantal studieleningen zal niet terugbetaald kunnen worden omdat de werkloosheid nog steeds groot is, met zware gevolgen voor de betrokkenen, en voor de banken die de leningen hebben gegeven. Sommige universiteiten van lage kwaliteit slagen er in om zwakke studenten aan te trekken met ongeloofwaardige beloftes van schitterende tewerkstellingskansen, en vragen exorbitante inschrijvingsbedragen.

Een samenleving die het normaal vindt dat haar jeugd zelf haar opleiding moet betalen, moet ermee rekening houden dat die jeugd - eenmaal gediplomeerd - daarvoor ook niets in ruil zal geven. Haar gediplomeerden zullen vooral in zeer winstgevende sectoren willen werken, en niet in sociaal of maatschappelijk belangrijke sectoren zoals gezondheidszorg, onderwijs of overheidsdienst. Zo'n samenleving geeft daarmee ook te kennen dat ze het niet belangrijk vindt dat ze vele goed opgeleide inwoners heeft. En aanvaardt dus dat de algemene kwaliteit van haar economie, politiek en samenleving zal afnemen.

Dit is niet een samenleving die ik wens. Ik aanvaard dat er een inschrijvingsgeld moet betaald worden voor hogere studies. Maar ik huiver van de argumenten die gebruikt om een drastische verhoging van de bedragen te rechtvaardigen.


Misschien vind je de volgende teksten ook interessant :