'Wat mij het meest opvalt is dat onverdraagzaamheid, of vooringenomenheid, een constante is in het leven van mensen die zichzelf als zeer deugdzaam beschouwen. Vaak is onverdraagzaamheid een grote smet op een voor de rest nobele en vriendelijke persoonlijkheid. We kennen tal van mensen die nagenoeg volmaakt zijn maar die - opeens - menen dat ze ergens gelijk in hebben en daardoor hun verstand verliezen.Dat deugdzaamheid en onverdraagzaamheid "samengaan" is een van de treurigste problemen van de mensheid en de samenleving. (...)
Geen ondeugd, begeerte, gierigheid, wellust of roes is erger dan een onverdraagzame natuur.
In haar vermogen om het leven bitter te maken.
Om gemeenschappen en relaties kapot te maken.
Om gezinnen te ontwrichten.
Om mannen en vrouwen hun houvast te ontnemen.
Om de jeugd van haar enthousiasme te beroven.
Om, kortom, ellende voort te brengen, is de onverdraagzaamheid zonder weerga.
Kijken we naar de oudste broer [uit de parabel van de Verloren Zoon] die onberispelijk, vlijtig en geduldig is en die zijn verantwoordelijkheiden kent. We geven hem alle lof voor zijn deugdzaamheid. (...)
'Hij werd woedend', lezen we, 'en wilde niet naar binnen gaan.' Wat een invloed zal dit gedrag wel niet op zijn broer, de verloren zoon, hebben gehad ! En hoeveel verloren zonen worden er niet buiten het koninkrijk Gods gehouden door dit soort liefdeloze mensen die beweren tot dat rijk te behoren ! (...)
Als de onverdraagzame niet opnieuw geboren wordt en niet alles wat hij onbespreekbaar acht van zijn lijstje schrapt, dan kan hij niet - kan hij gewoon niet - het rijk der hemelen binnengaan.'
Het boek 'De hoogste gave' van Paulo Coelho is een bewerking van een overweging van Henry Drummond over de bekende brief van Paulus : 'Had ik de liefde niet, ik zou niet meer zijn dan een dreunende gong of een schelle cimbaal', over de liefde dus.
Paulus schrijft : 'De liefde is geduldig en vol goedheid. De liefde kent geen afgunst, geen ijdel vertoon en geen zelfgenoegzaamheid. Ze is niet grof en niet zelfzuchtig, ze laat zich niet boos maken en rekent het kwaad niet aan, ze verheugt zich niet over het onrecht maar vindt vreugde in de waarheid. Alles verdraagt ze, alles gelooft ze, alles hoopt ze, in alles volhardt ze.'
Als uitdagende beschrijving kan dit tellen, zeker als het onze belangrijkste eigenschap zou moeten zijn.
Conclusie ? Ik kan ze niet uitstaan, onverdraagzame mensen...
Op internet - natuurlijk - vond ik de volledige tekst van Henry Drummond ('The Greatest Thing in the World'). Ik geef er hierna een stukje uit, je zal het onmiddellijk herkennen, Paulo Coelho heeft niet veel meer gedaan dan het wat eigentijds maken.
'The next ingredient is a very remarkable one: Good Temper. "Love is not easily provoked." Nothing could be more striking than to find this here. We are inclined to look upon bad temper as a very harmless weakness. We speak of it as a mere infirmity of nature, a family failing, a matter of temperament, not a thing to take into very serious account in estimating a man's character. And yet here, right in the heart of this analysis of love, it finds a place; and the Bible again and again returns to condemn it as one of the most destructive elements in human nature.
The peculiarity of ill temper is that it is the vice of the virtuous. It is often the one blot on an otherwise noble character. You know men who are all but perfect, and women who would be entirely perfect, but for an easily ruffled, quick-tempered, or "touchy" disposition. This compatibility of ill temper with high moral character is one of the strangest and saddest problems of ethics.'
