Spreek ons over de liefde, vroegen ze.
En ik sprak over de romantiek,
de liefde in haar volle glorie.
Dus niet de romantiek die je koopt in winkels,
of kan eten in restaurants met kaarslicht. Nee.
Ik sprak over de romantiek met een grote R,
gevreesd door de welstellenden en de gezette burgerij
om haar onverklaarbaarheid,
haar rechtstreekse toegang tot de harten.
De echte romantiek dus,
geminacht door de leiders van land, leger en wetenschap,
door al wie denkt te weten wat je in de wereld moet weten.
Geminacht en gevreesd,
omdat de romantiek zich niet houdt aan regels en conventies
en liefde belangrijker vindt dan de lieve vrede,
omdat ze ziet wat in cijfers nooit gezien kan worden.
Omdat ze een hemel zichtbaar maakt
die alle andere hemels ontmaskert als valse beloften.
Geminacht en gevreesd,
omdat ze door en door vrouwelijk is,
de schrik van pastoors, directeurs en generaals.
Omdat ze nooit in wetsregels te vatten is, enkel in dichtregels.
Omdat ze nog in sprookjes wil geloven,
in eeuwig en voor altijd,
in lang en gelukkig,
in mogelijk wat onmogelijk is.
Geminacht en gevreesd,
omdat romantiek niet te temmen is,
laat staan uit te roeien.
Want altijd zullen er mensen zijn
voor wie geen water te diep is om bij die ander te geraken,
geen berg te hoog, geen geweer te gevaarlijk.
Die romantiek, levensnoodzakelijk,
daarover gaat het.
Omdat we onze kinderen en kleinkinderen zien wegkwijnen
in een wereld die cijfers boven het hart zet,
robots boven mensen,
computerschermen boven menselijk contact,
pillekes en spuiten
boven zorgende handen en ondersteunende woorden.
Romantiek, dat is geen bevlieging,
geen vakantielief.
Romantiek is een levensstijl,
van glimlachen, een open deur,
van een lange feesttafel en lampions,
van mekaars schoonheid zien
zowel als mekaars geklungel en gepruts,
van niet uzelf maar die ander zien
als het centrum van de wereld.
Romantiek is een levensstijl
die kiest om te spreken in plaats van te roepen,
om te luisteren in plaats van uit te schelden,
om te herstellen in plaats van weg te gooien,
om kansen te geven in plaats van af te keuren.
Romantiek is kiezen voor licht in plaats van donker,
voor lezen tussen de lijnen.
Het is kiezen voor het zachte en het milde
als iedereen hard en streng is,
voor moed als iedereen laf is,
voor spreken als iedereen zwijgt.
Romantiek is de wereld weer durven zien als een kind,
omdat we op onze leeftijd weten
dat een volwassen blik op de wereld ons ongelukkig maakt.
Romantiek is durven spreken over bloemen
als enkel nog schoten te horen zijn.
Romantiek is twijfelen als iedereen zeker is,
en zeker zijn als iedereen twijfelt.
Romantiek is zeker weten
dat vrouwen moedig kunnen zijn,
sterk, en onoverwinnelijk.
Het is zeker weten
dat mannen zorgend kunnen zijn,
meelevend en eindeloos bekommerd.
Romantiek met een grote R
is kunnen wenen met de slachtoffers van de oorlog,
en nog voldoende tranen overhouden
om te wenen met de daders,
omdat ze eigenlijk geen daders willen zijn.
Romantiek is zeker zijn dat het hart en niet het hoofd
het laatste woord moet hebben
als ergens leven op het spel staat.
Romantiek is volhouden wanneer anderen het opgeven,
is staande blijven als anderen wegkruipen.
Romantiek wil niet boven alles uitsteken,
ze wil de grond zijn waaruit alles kan groeien.
Romantiek is door uw knieën durven gaan en buigen
voor een schoonheid die niemand ziet.
Romantiek is alleen nog maar kunnen stamelen
als een schoonheid je in de ogen kijkt.
Als de romantiek alleen is, dan telt ze haar zegeningen.
Als ze samen is dan zegent ze wat van tel is.
De kracht van de romantiek is haar breekbaarheid.
Daarom is ze de welgekomen gast bij breekbare mensen,
en zullen de sterken van de wereld haar nooit begrijpen.
Romantiek is naar de hemel blijven kijken
als de wereld ten onder wil gaan.
Romantiek wil eigenlijk niet van deze wereld zijn.
Misschien vind je de volgende teksten ook interessant :
