Al meer dan tien jaar brengen we onze vakanties door in Frankrijk, meer bepaald in de Morvan, een streek in het midden van de regio Bourgondië. Sedert 1970 is de Morvan erkend als regionaal natuurpark van 290.000 ha en 117 gemeenten.
Deze erkenning betekent dat er beperkingen zijn inzake economische / industriële activiteit: de natuur moet beschermd worden. Voor de toerist is dit natuurlijk interessant, maar de streek moet ook economisch leefbaar kunnen blijven. Dit is geen eenvoudige oefening voor de klassieke economie.
Elena Lasida, over wie ik een vorig stukje al iets schreef, is expert op het vlak van sociale economie, een economie met aandacht voor 'fragilité', voor plaatsen en situaties die breekbaar zijn of gebroken zijn. De Morvan is volgens mij een 'breekbare' regio. Hoe kan economie 'sociaal' worden ? Door met subsidies te werken ? Of moeten we spreken over een ander soort economie ?
En effet, le social peut être intégré comme simple contrainte supplémentaire, et donc réduit au statut d'externalité, ou bien il peut interroger la nature même de l'économie. Dans le premier cas, on reste dans une approche réparatrice de la fragilité; dans le second, la fragilité permet de concevoir autrement l'économie: elle devient facteur de médiation sociale plutôt que seul moyen d'allocation de ressources. Le social ici n'est pas une externalité mais il apparaît au coeur même de l'action économique. L'économie n'est plus simplement un moyen de distribuer les biens en fonction des besoins, elle deveint une manière de penser et de faire société.
Het geld van de Europese Unie is waarschijnlijk méér dan welkom als ondersteuning. Maar het is geen 'reparatie'-geld, het is bedoeld om de streek een ontwikkeling te geven, om gezamenlijk vooruit te gaan met respect voor de natuur, eerder dan om individuen rijk te maken.
Misschien vind je de volgende teksten ook interessant :
