Het is natuurlijk geen toeval dat in De Standaard van zaterdag 22 mei een essay staat van Tony Judt (foto), een Britse historicus geboren in 1948. Omdat die man zinnige dingen weet te vertellen over de problemen in onze samenleving, wat de oorzaken zijn en hoe het voor de toekomst beter kan.Het is iets wat ons vandaag sterk bezig houdt. We hebben het gevoel dat laatste crisissen niet zomaar een incident de parcours zijn, dat er iets structureels fout zit.
Er is iets grondig mis met onze manier van leven. Dertig jaar lang hebben we de jacht op materieel gewin als een deugd beschouwd. Het is het enige collectieve streefdoel dat we nog hebben. We weten wat de dingen kosten, maar we hebben geen idee meer wat ze waard zijn. We vragen ons niet langer af of een wet of een vonnis eerlijk, rechtvaardig of juist is; en of ze bijdragen tot een betere maatschappij of een betere wereld. Ooit waren dat de politieke vragen, ook al waren ze niet makkelijk te beantwoorden. We moeten die vragen opnieuw leren te stellen.
Het hedendaagse materialisme en egoïsme zitten niet ingebakken in de mens. Veel van wat vandaag vanzelfsprekend lijkt - de obsessie met het creëren van rijkdom, de cultus van privatiseringen en de privésector, de groeiende ongelijkheid - dateert uit de jaren 1980. Net als de retoriek waarmee die fenomenen gepaard gaan: de kritiekloze bewondering voor een onbegrensde vrije markt, de minachting voor de publieke sector en het waandenkbeeld van de onbeperkte groei. Zo kunnen we niet blijven doorgaan.
Voor Tony Judt is het erg belangrijk om terug een sterkere overheid te creëren, met aandacht voor het algemeen belang. Voor zo'n discours is het moeilijk vele aanhangers te vinden, ook al is de laatste twee jaren de overheid onmisbaar gebleken. Waarom is er die weerzin tegen de overheid? Hoeveel willen we, zelf en als samenleving, investeren in het algemeen belang?
Misschien vind je de volgende teksten ook interessant :
Geen opmerkingen:
Een reactie posten