We kennen de uitdrukking 'van de wieg tot het graf' - from cradle to grave. From cradle to cradle is het motto van Michael Braungart, een Duitse chemicus. Hij zette blijkbaar de ecologie op zijn kop in 2002 met zijn boek 'Cradle to Cradle, Remaking the Way We Make Things'.
Cradle-to-cradle staat voor producten ontwerpen die niet eindigen op de afvalberg, en waarbij tijdens de fabricage op geen enkele manier schadelijke stoffen vrijkomen. Ofwel zijn ze compleet afbreekbaar en dienen als voedsel voor natuurlijke organismen. Ofwel zijn ze niet afbreekbaar en moeten ze hoogwaardige grondstoffen zijn voor nieuwe producten.
In een interview met Braungart in De Tijd van donderdag 26 november lees ik een intrigerende vaststelling:
Alle mieren op aarde wegen vier keer meer dan alle mensen. Ze verbruiken evenveel energie als 30 miljard mensen maar produceren geen afval. We zijn niet met teveel, we zijn gewoon te dom. Mieren zijn betere ingenieurs dan wij.
Wat verder geeft Braungart een eigentijds voorbeeld van C2C:
Door zogenaamde eco-efficiëntie gaan autobanden dubbel zo lang mee als 20 jaar geleden, maar het stof dat die banden achterlaten is bijzonder schadelijk. Zo is het vaak: je denkt goed te doen voor het milieu, terwijl je slechte systemen efficiënter maakt. (...)
Vergeet efficiëntie, denk aan wat effectief is: je kan compleet recycleerbare banden maken die op de weg vervuilende partikels opslorpen.
Aan de vooravond van de grote klimaatconferentie in Kopenhagen zijn dit belangrijke ideeën, die op steeds meer plaatsen in de praktijk gezet worden: www.C2Cplatform.be
Misschien vind je de volgende teksten ook interessant :
Geen opmerkingen:
Een reactie posten