De natuur - zegt de ecologie - kan alleen in diversiteit overleven. De grote verscheidenheid van dieren en planten heeft zin en reden. Waar de verscheidenheid ingeperkt wordt treedt verval in: monoculturen in de landbouw ontredderen de streek na verloop van tijd met grote zekerheid.
Aan de andere kant willen wij toch een zekere stroomlijning, efficiëntie, eenheid. Dat is immers de basis voor elke goede organisatie. Het is niet leuk vast te stellen dat je Portable PC in Zwitserland niet op het electriciteitsnet kan aangesloten worden omdat het model van stekker / stopcontact anders is. We zijn blij dat we hier en in de buurlanden onze benzine in liters kunnen tanken en nergens moet omrekenen naar gallons zoals in de VS.
Een goede balans tussen eenheid en verscheidenheid is dus nodig en nuttig. Teveel verscheidenheid is niet praktisch en werkt uiteindelijk verlammend en blokkerend. Teveel nadruk op eenvormigheid leidt tot verschraling en monopolie.
Voor ecosystemen is vandaag al veel studiewerk verricht naar de optimale balans tussen eenvormigheid / efficiëntie, en verscheidenheid / diversiteit, in het licht van groei en leefbaarheid op lange termijn.
Het merkwaardige in deze studies is dat het optimum meer aan de kant van de diversiteit ligt. Dus niet halfweg tussen de twee in, maar méér diversiteit dan eenvormigheid. Ongeveer twee derde t.o.v. één derde. (Klik op de grafiek om ze in groot formaat te kunnen bekijken.)
Dat vind ik een opwindende gedachte: variatie is belangrijker dan uniformiteit, niet even belangrijk.
Misschien vind je de volgende teksten ook interessant :
Geen opmerkingen:
Een reactie posten