Kleinkinderen

Ze dragen de dagen vooruit
als wij niet meer op volle kracht
naar de avond gaan,
als de pijnscheut vlijmt
door de ruggegraat van de nacht
even, maar voelbaar toegebracht.

Ze eigenen zich je stem toe
en de kleur van je vroege haar
en soms een huilbui die reinigend
de kiemkracht besproeit
en voor wildgroei behoedt.

Ze nemen grondgebied in, ongevraagd
alsof het altijd al eigendom was,
ze eigenen zich percelen toe
die je jarenlang braak liet liggen,
het beste verloren verdronken land.

Ze spelen de ernst van je lachen na
en willen horen en zien en voelen
hoe het werkelijk toegaat
in het stroomgebied zonder horizon
dat je grensgebied is geworden.

LOU VLEUGELHOF