Bij het begin van het werkjaar

'Er zullen vrijdagavonden zijn waarop je met je gezin het eten zo snel mogelijk naar binnen slaat om op tijd te komen voor de dienst waarin je een preek moet houden over de sabbat als de tijd waarop men zich ongestoord aan zijn gezin dient te wijden. Er zullen dagen zijn dat je een ziek kind thuis achterlaat, of een kind dat zit te blokken voor een tentamen, om de jeugdgroep van je gemeente lessen te geven over religieuze waarden. Er zullen zondagen zijn dat je je plan om met je gezin te gaan picknicken opzij zet om een begrafenisdienst te leiden waarop je de overledene zult prijzen als een man die zijn zaken nooit vóór zijn verplichtingen jegens zijn gezin liet gaan. En het ergste is, dat je al doende niet eens zult beseffen wát je aan het doen bent.'

Harold S. Kushner, in 'Niets meer te wensen en toch niet gelukkig - Op zoek naar de zin van het leven', op bladzijde 17. Ik heb al eerder uit dit boekje geciteerd. Ik heb het vier weken geleden in de bibliotheek gevonden, gisteren moest ik het terugbrengen omdat de uitleentermijn verstreken was. Ik heb het opnieuw uitgeleend.

Deze tekst bij het begin van het werkjaar leek me wel gepast. Hoewel, een beetje zwartgallig misschien ?

The daily forgetting

Each day, as we walk out into the world, the world begins to do it's job on us. Negative people shout their negative beliefs at us. People in fear try to invite us into shared misery. Troubling news stories and horrible images are placed front and center on newspapers to get our attention. Angry commuters and stress-filled workers find their way into our orbit. And so we forget.

We forget The Fundamentals. (...) Fundamentals like no matter who you are and what you do, if you choose, you can make a positive difference at work and in life today. Fundamentals like life is good.

Robin Sharma, in zijn blog van 18 september. Hij schrijft ook hoe hij tracht om dat niet te vergeten. Bijna Benedictijns :

'I go back to the well every day. Every morning, during my 60 minute Holy Hour, I read from books of inspiration. Or I journal on gratitude or my hopes - and my fears (stepping outside your fears to witness them is how you unchain yourself from them).'

Opnieuw vind ik dat de formulering een beetje Amerikaans is, maar hij heeft gelijk. We denken perfect te weten wat belangrijk is in het leven (zijn Fundamentals). Maar vergeten hoe je dat concreet praktisch inpast in het dagelijkse leven.

Cynisme

'Langdurig een beroep uitoefenen zonder toe te geven aan cynisme is een kunst. Het vergt concentratie en contemplatie, maar ook een zekere weerbarstigheid als het op geloof in het goede aankomt. Men moet bereid zijn, zonder hoogtevrees, over een smal pad te lopen dat aan weerszijden wordt afgezoomd door kille ravijnen van bitterheid en defaitisme.
Is het een teken van cynisme of van visionair staatsmanschap dat de meeste politici systematisch over dit land spreken en ons land niet meer over de lippen krijgen ? Het gebruik van het bezittelijk voornaamwoord 'ons' getuigt van verbondenheid, terwijl het aanwijzend voornaamwoord 'dit' bevestigt dat men ernaast staat. (...)

Weerstaan aan cynisme is voor de medewerkers van het gerecht niet alleen een kunst. Het is een morele plicht. Want wie zal ons rechtssysteem bewaken en tijdens de Gotterdämmerung de lichten van de vuurtorens der gerechtigheid brandende houden ? (...)

Rudy Verbeke, praktijklector aan de Vrije Universiteit Brussel, in De Juristenkrant van 17 september.

Elders in deze column 'Ons land, ons gerecht, ons cynisme' beveelt hij aan om volgende methode te gebruiken als cynisme je zou overvallen :

'Wel, men richt dan de blik onverstoord op de horizon, want wie de deining voor de boeg van het schip gadeslaat wordt onvermijdelijk zeeziek.'

Schoonheid - waarheid

'In alle opzichten is schoonheid mooier dan waarheid. Ze is dat per definitie, want mooi zijn ligt dichter bij het woord schoonheid dan bij het begrip waarheid. Maar de superioriteit zit ook dieper. Schoonheid is niet jaloers, waarheid wel. Ze kan zo benepen zijn, de waarheid. Ze vraagt exclusiviteit, ze bestaat slechts bij de gratie van de onwaarheid van andere ideeën. (...)

De waarheid faalt niet omdat ze zelf wil schitteren, maar omdat ze anderen probeert uit te sluiten.'

Rik Torfs in De Standaard van vrijdag 19 september.

Nederlandstalige diplomaten

Het taalevenwicht staat onder druk in de diplomatie, maar dat is wegens een gebrek aan Franstalige diplomaten. In de jongste lichting kon Buitenlandse Zaken 33 Nederlandstalige diplomaten aanwerven, maar slechts 17 van de 30 posten aan Franstalige kant invullen.

De grote hinderpaal ligt in de examens over kennis van de tweede landstaal. Slechts een kwart van de Franstalige kandidaten slaagt daar.

Het probleem, zo valt op het departement te horen, ligt vooral in Wallonië. (...) Volgens hoge ambtenaren heeft Wallonië dat mede aan zichzelf te wijten. Nederlands is geen verplicht vak meer in het Franstalig secundair onderwijs. Het ministerie van de Franse Gemeenschap kon ons gisteren geen precieze cijfers geven, maar bekend is dat daar steeds meer middelbare scholieren Engels kiezen als tweede taal. In tegenstelling tot Brusselaars horen Walen niet vaak Nederlands in hun omgeving en ze hebben het er ook niet nodig. Het wordt dan een hele opgave om later een grondige kennis van de taal te verwerven.

Mia Doornaert in De Standaard van woensdag 10 september

In het buitenland studeren

'Waarom kunnen we niet een beetje hoffelijker zijn ? Essentiële documenten, veiligheidsvoorschriften, verkeersborden... waarom kunnen die niet in meerdere talen worden opgesteld ? Ik ken ook wel de strijd die wij voor de erkenning van onze taal hebben moeten voeren. Maar met alle respect, het Nederlands is een taal van amper 22 miljoen Vlamingen en Nederlanders. Het is toch niet te begrijpen dat een regio die zichzelf als internationaal kruispunt profileert, zo in de ban is van dat taalfetisjisme.' (...)

'Maar de jongeren moeten wel doordrongen worden van het besef dat onze toekomst in de wereld ligt. Dat onze welvaart onder meer afhangt van de consument in China.' De kerktorenmentaliteit verdwijnt niet van vandaag op morgen, weet de voormalig Eurocommissaris ook wel. 'Het zit in onze historische wortels ingebakken, het is een erfenis die we al eeuwen meedragen. Maar we moeten ermee afrekenen. Laat het bijvoorbeeld de norm worden dat studenten minstens een jaar in het buitenland studeren. Ze komen terug als andere mensen, met een boekje vol internationale contacten.'

Helaas, ook daar weer onstellende cijfers. Het aantal Erasmusstudenten ligt momenteel rond 3.000 per jaar, amper 10 procent van het aantal afgestudeerden. We zitten daarmee mijlenver van de Nederlandse situatie, waar je op de arbeidsmarkt amper iets kunt beginnen als je geen buitenlandervaring kunt voorleggen. (...)

'We moeten daar geen doekjes om winden : de politieke crisis die nu over ons raast, doet ons imago geen goed. Terecht of niet, Vlaanderen zit daardoor opgeschept met een onverdraagzaam, haast xenofoob imago. Als we een internationale topregio willen zijn, moeten we daarvan af.' (...)

'Bovendien zijn de troeven van Vlaanderen onlosmakelijk verbonden met die van de hoofdstad. Het hefboomeffect van Brussel is van onschatbare waarde. Het is de enige stad in ons land die echt overal ter wereld bekend is. Brussel is samen met zijn ommeland een van de meest welvarende regio's ter wereld. We moeten die regio daarom uitbouwen tot een heuse metropool, wars van regionale grenzen, zoals ze dat elders in de wereld ook doen. (...) Ik zie met afgrijzen hoe sommige strekkingen in Vlaanderen Brussel willen afschrijven. Dat is een geweldige strategische flater. Een horrorscenario, ook voor Vlaanderen.'

Karel Van Miert, in De Tijd van donderdag 11 september.

Kerk in Frankrijk

Vandaag verklaart zowat 61 procent van de Fransen zich onomwonden katholiek, een kwart van de bevolking praktiseert geregeld. (...)

Sinds een jaar of tien komen er jaarlijks zowat honderd nieuwe priesters bij, gemiddeld één per bisdom dus. Parijs telt echter jaarlijks minstens tien wijdingen. (...)

Een Franse priester verdient maandelijks amper 747 euro netto. Parochies staan in voor hun eigen inkomsten, gelovigen betalen de denier du culte, een kerkelijke bijdrage. De Franse kerk is arm, maar dat is net haar rijkdom. (...)

Vergeten we ook niet dat de helft van de seminaristen thans afkomstig is uit de kaders van de scouts. Had de scoutsbeweging in de jaren 1980 haar katholieke identiteit afgezworen, vandaag is ze opnieuw springlevend. De Scouts de France zijn overigens de grootste jeugdbeweging van het land.

Gelezen in Kerk en Leven (het 'Parochieblad') van woensdag 10 september, in een artikel over het parochieleven in Frankrijk. De informatie is gegeven door Assumptionist Michel Kubler, hoofdredacteur van het Franse katholieke dagblad La Croix.

Als ik iets fouts zie

Als ik iets goeds zie
geef ik een compliment
als ik iets fouts zie
bied ik mijn hulp aan.

Deze tekst staat op de Jeugdkrant van deze maand, een van de affiches van de vzw Muurkranten.

Vorige zondag ging het er in de liturgie over wat je moet doen als iemand een fout heeft gemaakt (Matteüs 18, 15-20). Mensen doen allerlei dingen in zo'n geval. Ze beginnen zich op te winden en gaan mopperen. Of ze gaan bij gelijkgestemden klagen en zagen. Wat Mandela zegt is totaal het tegenovergestelde ! Probeer maar eens.

Onder de Waalse zomerzon

Soit. Op de RTBF verklaarde de MR-topman Didier Reynders dat Kris Peeters 'geobsedeerd was' door de staatshervorming. 'Het is een obsessie. Hij is niet in staat om over iets anders te praten dan het communautaire.' Nadat Olivier Maingain premier Leterme met autisme associeerde, werd de Vlaamse minister-president dus eveneens bijzondere psychologische kenmerken toegemeten. Over De Wever was Reynders nog straffer : 'Zijn mening, lap ik aan mijn laars.'
Zo lukt het nooit. De nood aan een staatshervorming is onder de schaarse Waalse zomerzon verder versmolten. Wallinganten die serieus met Vlaanderen willen praten blijven onvindbaar.

Christophe Deborsu, journalist bij de RTBF, in De Standaard van woensdag 3 september.