Artikel 10

 'De Belgen zijn gelijk voor de wet.' Zo staat het in artikel 10 van de grondwet. Het is waarschijnlijk een van de weinige stukjes wetgeving dat door elke Belg gekend is.

Gert Van der biesen is juridisch adviseur in de Senaat en praktijkassistent aan de Universiteit Hasselt. Hij schrijft al enkele maanden een column in De Juristenkrant over de 'wondere wereld van de wetgevingstechniek'.

Het lijkt een saai onderwerp, maar dat is het niet. Goed gemaakte wetgeving is duidelijk en verstaanbaar, in ondubbelzinnige taal gegoten, zeer bruikbaar voor wie ze nodig heeft.

Van der biesen schrijft bovendien in een heerlijk gezwollen taal, een beetje plechtstatige barok die wel past bij het serieux van het thema. Over artikel 10 ook. In De Juristenkrant van 21 november.

Zeven woorden. Soberheid. Ingetogenheid. Artikel 10 is méér dan de wereld, het is de kosmische ruimte. Middels het gelijkheidsbeginsel legt het Grondwettelijk Hof de hele wetgeving over de knie. Onzuivere formuleringen, clandestiene delegaties, retroactieve wetten, artikel 10 sabelt ze stijlvol neer. Waar de onvolprezen handleiding voor de wetgevingstechniek zich al te vaak de zachte melktandjes stukbijt, klaart artikel 10 kordaat de klus. Het Belgische normenbestand heeft een zelfreinigend vermogen ontwikkeld en het heet artikel 10.

Artikel 10 van de Grondwet is de American dream in wettenland. Afkomstig uit de wetgevingstechnisch kansarme probleemwijk die de grondwet is, knokte het zich een weg omhoog, tot diep in de legistieke heldengalerij.

Goede wetten zijn kort en duidelijk. Schrijven over goede wetten mag met lyrische uitweidingen.

---

Misschien vind je de volgende teksten ook interessant :

• Met goede bedoelingen de grondwet buitenspel zetten 
• Orde en bescheidenheid 
• Wat de dingen kosten

De economie is te dominant

In De Tijd van zaterdag 17 november staat een heerlijk interview met Gerard Mortier, nog tot 2015 de algemeen directeur (de intendant) van de opera van Madrid. Hij zegt:

De harmonie in onze westerse samenleving is gebaseerd op drie systemen: politiek, economie en cultuur. Die harmonie is helemaal zoek omdat de economie te dominant is.

Mortier weet waarover hij spreekt. Hij staat met zijn twee benen volop in de dagelijkse praktijk van het leiden van een operahuis op Europees niveau in Spanje, wat hem dus spreekrecht geeft over zaken als financieren en subsidiëren, economie, cultuur en politiek. In een land waar de crisis ongemeen hard toeslaat.
De crisis biedt ook voordelen, zegt Mortier.

Ze verplicht ons na te denken over de waarden van de economie. Is geld verdienen nog het enige doel in onze samenleving? Is geld gebruiken om meer geld te maken wel verstandig?

Wat kan de rol van kunst nog zijn vandaag? Mortier:

De kunst zal de wereld niet veranderen, maar ze wijst de mensen er wel op waar we ons bevinden.

Het werkt hem ook de heupen dat cultuur door politiek en economie beschouwd wordt als een aanhangsel.

Een autosnelweg bouwen noemt men een uitgave. Investeren in cultuur noemt men subsidie. Waarom? Men wil toch niet beweren dat autowegen belangrijker zijn dan cultuur?

---

Misschien vind je de volgende teksten ook interessant :

• Elkaar weer in de ogen durven kijken 
• Pluralisme - Compromissen 
• Economie of samenleving

Bomen

In de maand november moeten we ze wel zien staan, de bomen. In andere jaargetijden zijn ze niet zo opvallend. Maar vandaag kunnen ze hun overvloed aan bladeren en kleuren rond en om verspreiden en toch nog voldoende pracht in hun kruin laten schitteren. Elk pad en grasperk is als een spiegel, een uitnodiging om het hoofd omhoog te richten.

Hermann Hesse is een Duitse schrijver. Hij ontving in 1946 de Nobelprijs voor literatuur. Hij schreef over bomen:

They struggle with all the force of their lives for one thing only: to fulfill themselves according to their own laws, to build up their own form, to represent themselves. Nothing is holier, nothing is more exemplary than a beautiful, strong tree. (...)

Trees are sanctuaries. Whoever knows how to speak to them, whoever knows how to listen to them, can learn the truth. They do not preach learning and precepts, they preach, undeterred by particulars, the ancient law of life.

A tree says: A kernel is hidden in me, a spark, a thought, I am life from eternal life. The attempt and the risk that the eternal mother took with me is unique, unique the form and veins of my skin, unique the smallest play of leaves in my branches and the smallest scar on my bark. I was made to form and reveal the eternal in my smallest special detail.

A tree says: My strength is trust. I know nothing about my fathers, I know nothing about the thousand children that every year spring out of me. I live out the secret of my seed to the very end, and I care for nothing else. I trust that God is in me. I trust that my labor is holy. Out of this trust I live.

Bron: Brainpickings

---

Misschien vind je de volgende teksten ook interessant :

• Ik strijd niet 
• Sociale economie
• Idealisme