Vorige zondag kreeg ik het bericht van mijn krant dat Gerard Mortier overleden was, 70 jaar oud. 's Avonds heb ik op internet alle berichten en artikels over zijn overlijden gelezen. En de dagen erna ben ik blijven lezen. Want hoewel Jan Hoet, een week eerder overleden, ook een man van formaat was, heeft Mortier voor mij meer "klasse", is hij meer "aristocraat" in de nobele betekenis van het woord. Jan Hoet is meer passie, meer volks. Beiden zullen ze erudiet geweest zijn, maar Mortier plaatste ik een afdeling hoger, omwille van zijn verfijndheid, klasse en uitgewerkte standpunten.In De Standaard van vandaag staat een tekst van Peter Sellars over hem. Sellars is een regisseur waarmee Gerard Mortier veel heeft samengewerkt. Er schemert iets in door van de grootsheid van Mortier.
Zijn onstuitbare vreugde voedde alles wat hij deed - en dus genoot hij van de strijd zoals hij genoot van eten, goede hotels, vriendschap, kunst en verheven idealen.Walter Zinzen schrijft in een blog:
De meeste avonden nam hij artiesten op eigen kosten mee uit eten, voor het pure plezier en de prikkel van een intellectueel duel, goede roddels, uitgelezen wijn en een uitstekende bediening. (...)
Hij had een oog voor jong talent en een oor voor een veelbelovende zanger, een nieuwe dirigent, een goede discussie. Hij las voortdurend en plaatste zichzelf in het middelpunt van het debat over de toekomst van Europa. Hij verpersoonlijkte een Europees ideaal - sprankelend van verlichtingsijver, gecultiveerd, genuanceerd en altijd met een progressieve houding, de vrucht van een moeizaam bevochten filosofische erfenis.
Hij was er trots op dat hij zijn lesje had geleerd en er in alle huizen waar hij na Brussel werkte voor gezorgd had dat de rekeningen klopten. Ook in Madrid was dat het geval, waar de crisis en de besparingen het Teatro Real niet ongemoeid lieten. Ook op dit gebied was hij heel vindingrijk. De traditionele receptie na een première bijvoorbeeld schafte hij niet af, maar hij betaalde ze uit eigen zak. De gasten moesten hun wijn wel uit plastic bekertjes drinken.
In een interview in De Standaard van maandag 10 maart zegt Peter Sellars nog:
Vriend zijn van Gerard was je blootstellen aan tegenspraak. Bij hem was het altijd open, complex en opwindend. Hij daagde uit en werd ook graag uitgedaagd. Daar stond tegenover dat hij altijd volledig up-to-date was en honderd procent gefocust. Het draaide erop uit dat je niet anders kon dan van hem te houden.Op deze blog heb ik Mortier drie keer geciteerd, in november 2008, en in maart en november 2012 (zie de links hieronder). Gerard Mortier inspireerde mij, en ik vind het dus zeer jammer dat hij nu reeds overleden is. Hij was op een leeftijd gekomen om ons nog veel van die inspiratie te geven. Hij zou zeker nog een belangrijke invloed kunnen hebben in het debat over Europa, over de toekomst van onze samenleving. Ik was geïnteresseerd in zijn standpunten. Hij had ons nog veel kunnen bieden.
Misschien vind je de volgende teksten ook interessant :
