'De grootste eer voor een kunstenaar is dat hij in dit aardse dal vol bittere tranen sporen mag achterlaten. Moge men dus op winteravonden aan den haard een flardeke Claus voordragen, terwijl iedereen diep in 't gemoed weet : "Dat was Claus, de reus, hij die de dingen kon hertalen naar het klossen van de ziel toe."'
Eergisteren is Hugo Claus gestorven. De Standaard had gisteren een speciale editie van De Standaard der Letteren over Claus. Het citaat hierboven is van Pjeroo Roobjee.
'Dat het leven van een persoon met demenatie waardeloos of zinloos zou zijn, zegt ons inziens meer over de samenleving die het uitspreekt dan over het dementeringsproces zelf. Dit is minder onschuldig dan het lijkt. Het eenzijdig negatieve beeld van dementie versterkt immers de vervreemding tussen de persoon met dementie en zijn omgeving. Slachtoffers en toeschouwers van de ziekte zoeken op de eerste plaats steun en begrip. Of om Jan Hoet te citeren : 'Dementie is vooral erg als de samenleving er niet mee om kan gaan.'
Vandaag in De Standaard, commentaar van Jurn Verschraegen, coördinator van Expertisecentrum Dementie Vlaanderen vzw.
Mijn verzen neuken niet klassiek,
zij brabbelen ordinair of brallen al te nobel.
In de winter springen hun lippen,
in de lente liggen zij plat bij de eerste warmte,
zij verzieken mijn zomeren
in de herfst ruiken zij naar vrouwen.
Genoeg. Nog twaalf regels lang op dit blad
hou ik ze de hand boven het hoofd
en dan krijgen zij een schop in hun gat.
Ga elders drammen, rijmen van een cent,
elders beven voor twaalf lezers
en een snurkende recensent.
Uitdagend gedicht (DSL 20 maart) door Claus toegevoegd als slot aan de verzamelbundel Gedichten 1948-1993.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten