Stop all the clocks

Stop all the clocks, cut off the telephone,
Prevent the dog from barking with a juicy bone,
Silence the pianos and with muffled drum
Bring out the coffin, let the mourners come.

Let aeroplanes circle moaning overhead
Scribbling on the sky the message He Is Dead,
Put crepe bows round the white necks of the public doves,
Let the traffic policemen wear black cotton gloves.

He was my North, my South, my East and West,
My working week and my Sunday rest,
My noon, my midnight, my talk, my song;
I thought that love would last for ever: I was wrong.

The stars are not wanted now: put out every one;
Pack up the moon and dismantle the sun;
Pour away the ocean and sweep up the wood.
For nothing now can ever come to any good.

Gedicht van W. H. Auden, met als titel 'Funeral Blues'

Gisterenavond laat toevallig de tweede helft van 'Four Weddings and a Funeral' nog eens gezien op TV. In deze film wordt tijdens een begrafenis dit gedicht voorgedragen. Het had me opnieuw getroffen, en nu was ik genoeg bij de pinken om de naam van de auteur snel te onthouden.

Auden heeft het in 1936 geschreven, oorspronkelijk met een strofe meer. Deze versie met vier strofen is blijkbaar het meest bekend. Hierna zet ik enkele vertalingen in het Nederlands. Ook bij ons is gedicht blijkbaar populair (al is die term voor zo'n gedicht misschien minder gepast).


Begrafenis blues

Stop alle klokken, snijdt de telefoonlijn door.
Verhinder de hond van blaffen met een sappig been.
Breng de piano's tot zwijgen en breng met gedempt geroffel
De kist naar buiten, laat de treurenden komen.

Laat vliegtuigen boven het jammeren omcirkelen.
Krabbelend in de lucht, het bericht "Hij is dood."
Leg omfloerst bogen om de witte halzen van de publieke duiven.
Laat de verkeerspolitieagenten zwarte katoenen handschoenen dragen.

Hij was mijn noorden, mijn zuiden, mijn oosten en westen.
Mijn werkweek en mijn zondagsrust.
Mijn middag, mijn middernacht, mijn klankbord, mijn lied;
Ik dacht dat de liefde voor altijd zou blijven duren: ik was verkeerd.

De sterren zijn nu niet gewild; zet iedereen buiten.
Pak omhoog de maan in en ontmantel de zon.
Giet de oceaan leeg en ruim al het hout weg;
Voor niets kan nu, ooit tot iets goed komen.

Vertaling : Dario - Gent


Zet alle klokken stil

Zet alle klokken stil, zet het gerinkel af!
Deel vette kluiven uit, zodat geen hond meer blaft;
Sluit de piano, sla de trom en draag
De kist naar buiten, mensen treur vandaag.

Schrijf in het hemelblauw een tekst, heel groot
Met witte vliegtuigletters: HIJ IS DOOD;
Doe alle duiven van de stad een rouwband om hun nek,
En laat verkeersagenten surveilleren in jaquet.

Hij was mijn noord, mijn zuid, mijn west, mijn oost,
Mijn werken door de week, mijn ’s zondagstroost;
Mijn overdag, mijn nacht, mijn woord, mijn lied
Liefde voor eeuwig, dacht ik – maar zo was het niet.

Ik hoef geen sterren meer, laat ze vergaan,
Vernietig ook de zon, doe weg de maan;
Giet leeg de oceaan en kap het woud,
Want er is niets dat nu zijn waarde nog behoudt.

Vertaling: Arie van der Krogt


Stop al de klokken

Stop al de klokken, snijdt de telefoon af,
Voorkom met een sappig bot dat de hond blaft,
Sluit de piano’s en met gedempte trom
Draag de kist naar buiten, rouwenden, kom!

Laat vliegtuigen rondvliegend jammerend hun nood
Al krabbelend de boodschap Hij is Dood
Doe om de nekken van de duiven zachte kragen
Laat de agenten zwart katoenen handschoenen dragen

Hij was mijn Noord, mijn Zuid, mijn Oost en West
Mijn werkweek en het weekend dat mij restte
Mijn dag, mijn nacht, mijn woord, mijn lied
Ik dacht liefde duurt eeuwig; helaas niet

Sterren zijn nu ongewenst, doof ze zonder pardon
Pak de maan in en ontmantel de zon
Giet de oceaan weg en veeg op het woud
Wat er is niets meer dat nu ooit nog waarde behoudt

Vertaling Sandra van Rosmalen