De vorige blog dateert van 23 november. Het is dus méér dan een maand geleden dat ik nog iets geschreven heb. Ugh, vreselijk! Slecht! Mag niet gebeuren! Zou ik niet beter onder de grond kruipen van schaamte? Minstens elke week had ik een tekst moeten schrijven! Dit is niet aanvaardbaar. Wat gaan de mensen wel van mij denken? Op die manier zal het nooit lukken!Rustig, ik wil u onmiddellijk geruststellen. Gevoelens van 'het-niet-aankunnen' heb ik wel eens, maar niet voor deze blog. Die eerste paragraaf was dus niet meer dan een inleiding.
Af en toe citeer ik de wijsheid dat het niet goed is voor de opvoeding van de kinderen als ze een perfecte vader hebben. Maar dat het zo moeilijk is voor mij om dat in de praktijk te zetten...
We willen meestal vermijden om onszelf kwetsbaar op te stellen. We tonen liever wie we denken te zijn dan wie we echt zijn. We willen zo perfect mogelijk zijn omdat we vrezen dat we anders niet goed genoeg zullen zijn om geliefd te worden, het niet waard zijn om graag gezien te worden.
We zoeken uiteindelijk allemaal diepe verbondenheid met anderen, maar omdat we ons anders voordoen dan we zijn mislukt het. Zonder kwetsbaarheid lukt het niet om verbondenheid te ervaren. Maar onze kwetsbaarheid maakt ons bang en beschaamd en dat willen we niet. En zo moeten we wel de verbondenheid ontberen.
Brené Brown, professor of Social Work aan de Universiteit van Houston (Texas, USA) vertelt in de film hierna met veel humor hoe ze als onderzoeker het probleem van de schaamte voor onze kwetsbaarheid wilde onderzoeken en oplossen. Uiteindelijk kwam ze tot een totaal ander inzicht. Iedereen is kwetsbaar, maar niet iedereen gaat daar op dezelfde manier mee om. Een deel is voortdurend bezig om die kwetsbaarheid te verstoppen, te bevechten, te verdoven. Een ander deel aanvaardt het als een normaal gegeven, iets dat bij het leven hoort en het leven zelfs mooier maakt.
Misschien vind je de volgende teksten ook interessant :
Het was voor Brené Brown een moeilijk proces, want als wetenschappelijk onderzoeker had ze haar hart verpand aan controleren, voorspellen en zekerheden, net het tegenovergestelde van vertrouwen en kwetsbaarheid. Uiteindelijk is het haar gelukt, zegt ze, niet enkel te weten dat kwetsbaarheid tonen zinvol is, maar ook om het in haar eigen leven te kunnen toepassen.
Van mijn kant heb ik te lang gewacht met het schrijven van een blog, wat niet echt flink is, en daarmee heb ik me kwetsbaar opgesteld. Maar ik weet nu dat u mij misschien net daarom toch graag ziet... Het leven is mooi!
Misschien vind je de volgende teksten ook interessant :
Geen opmerkingen:
Een reactie posten