Al ben ik geen wereldleider, ik heb ook
het boek gekregen dat alle wereldleiders cadeau kregen.
Het boek 'Geluk. The World Book of Happiness' van Leo Bormans is voor hen door
Herman Van Rompuy persoonlijk op de post gedaan. Voor mij
was het minder prozaïsch: er zat een bon in mijn krant voor een
gratis exemplaar bij de boekhandel met dezelfde naam als mijn krant.
Leo
Bormans heeft voor dit boek aan honderd wetenschappelijke
onderzoekers – in het domein van het geluk – gevraagd om in
maximaal duizend woorden hun werk samen te vatten als een boodschap
aan de wereld.
Het
resultaat is de moeite. Het meest merkwaardige is dat er niet honderd
keer eenzelfde boodschap wordt verkondigd. Allerlei verschillende en
onverwachte aspecten passeren de revue: oprechtheid,
vergevingsgezindheid, de sociale kring, het belang van sport,
vertrouwen, intimiteit, en nog enorm veel meer. Er zijn duidelijk
meerdere wegen mogelijk om geluk te vinden, én de invulling die aan
geluk wordt gegeven is niet overal hetzelfde. Amerikanen zullen
sommige aspecten van geluk anders invullen dan Chinezen.
Eén
aspect is mij tijdens het lezen speciaal opgevallen. Verschillende
wetenschappers schrijven dat er een sterk verband is tussen
extravertheid en geluk. Ik citeer enkele zinnen.
- Onderzoek bij Iraanse studenten heeft uitgewezen dat atleten een extravertere persoonlijkheid hebben en gelukkiger zijn dan niet-atleten. Bovendien is er ook bij de groep van niet-atleten een sterk verband tussen extravertheid en geluk. (Vahid Sari-Saraf, Iran)
- Ontwikkel een extraverte, sociale persoonlijkheid. Gelukkige mensen zijn bijzonder extravert en vriendelijk. (Gary T. Reker, Canada)
- Extraverte personen maken efficiëntere keuzes (zoals sociale steun zoeken) ; extraverte personen hechten meer belang aan positieve ervaringen ; grote extravertheid zal het geluk bevorderen. (Katja Uglanova, Rusland)
- Er zijn enkele psychologische factoren die geluk duidelijk in de hand werken, onder meer extravertheid. Extraverte mensen hebben een hogere geluksscore dan introverte. (Reynaldo Alarcón, Peru)
Dat is
niet zo leuk om te lezen voor mensen die eerder introvert zijn, zoals
ik. Er zijn in het boek veel onderzoekers die niets zeggen over dit
aspect, en dat is mogelijk geruststellend. Er is zelfs een
onderzoeker die schrijft:
Onderzoekers hebben vastgesteld dat extraverte mensen gelukkiger zijn dan introverte. Toch ben ikzelf introvert, maar niet ongelukkig. (Marek Blatny, Tsjechië)
Ondertussen
heb ik het recente boek 'Quiet. The Power of Introverts in a World That Can't Stop Talking' van Susan Cain gelezen. Het is een zeer
interessant boek over de kenmerken van introverte en extraverte
persoonlijkheden. Het is duidelijk dat de termen 'introvert' of
'extravert' niet voor iedereen hetzelfde betekenen.
Ik heb
wel begrepen dat extraverte mensen een aantal zaken prettig vinden
die door introverte mensen niet zo ervaren worden, en omgekeerd. Een
avondje alleen, een rustig weekend niets doen kan voor een introvert
zeer deugddoend zijn, terwijl dat voor een extravert minder het geval
zal zijn. Dat betekent dus ook dat de extraverte onderzoeker een
avond feesten met veel vrienden hoger zal plaatsen op de score van
geluk dan een introverte dat zou doen. Het geluksonderzoek is dus in
een aantal gevallen eventueel bevooroordeeld door de persoonlijkheid
van de onderzoeker.
Het is
natuurlijk ook mogelijk dat een aantal onderzoekers ervan uitgaat dat
extraversie te maken heeft met persoonlijkheid (= aangeleerd gedrag)
en niet met temperament (=aangeboren). Dat is niet correct, het is
duidelijk dat je geboren wordt als (eerder) introvert ofwel als
(eerder) extravert. In eerder extraverte landen (zoals de Verenigde
Staten) wordt introversie soms als een afwijking of een pathologie
beschouwd die je zoveel mogelijk moet afleren. Zo'n ingesteldheid heeft zeker een effect op de vraag hoe
je gelukkig kan worden.
Ik heb
dus niet enkel de teksten van de verschillende onderzoekers gelezen
in het boek van Leo Bormans, maar heb ook gekeken naar hun land van herkomst en hun opleiding en beroep. Omdat ik daarin soms een
aanwijzing vond over het waarom van hun opvattingen.
Uiteindelijk
vind ik dat de bijdragen van de Belgen tot de beste van het boek
behoren (vooral dan die van Peter Adriaenssens en Philippe Van
Parijs). Ik kan niet anders dan toegeven dat dit misschien een geval is van bevooroordeeld zijn. Wat me toch doet besluiten dat een mens gelukkiger is als
hij thuis is, omringd door mensen die ongeveer dezelfde waarden
delen. Of zou een extravert daar anders over denken ?
Misschien vind je de volgende teksten ook interessant :
Geen opmerkingen:
Een reactie posten