Er zijn ook nog mensen als Gerard Mortier, operadirecteur in Madrid, 68 jaar en still going further. Geen veelverdiener, maar wel een ijveraar voor cultuur en een pleiter voor een waarachtig Europees project. Ik lees in De Tijd van vandaag dat hij op 24 maart in de Beursschouwburg een lezing geeft over de rol van intellectuelen in de maatschappij. Dat dus ook, en ik bedenk dat het cruciaal is, des te meer omdat hij ook zegt:Intellectueel is een scheldwoord geworden, maar we moeten ons roeren en standpunten blijven innemen. Als kunstmaker zie ik het als mijn plicht mijn bijdrage te leveren, al is die misschien bescheiden. Want alles wat zich in een samenleving niet tot kunst ontwikkelt, verdwijnt.
Beslist wil hij geen kunstpaus genoemd worden.
De paus vertegenwoordigt in mijn ogen twee dingen waar ik radicaal tégen ben: dogmatisme en onfeilbaarheid.
Hij heeft ook ernstige vragen bij de miljoenen die vandaag op Twitter en Facebook denken te communiceren.
Iedereen roept, maar niemand luistert naar de ander. De zindelijkheid van het luisteren gaat verloren. We luisteren naar muziek terwijl we mails sturen én autorijden. Ik heb mijn medewerkers in de opera een verbod opgelegd - op straffe van degradatie - om mails te sturen over werkgerelateerde zaken. Ik wil dat ze aan elkaars bureau gaan staan en elkaar weer in de ogen durven te kijken.
Ga daar maar even over nadenken. Dat doe je als je persoonlijke contacten, spreken en luisteren echt belangrijk vindt. Nog eens wat anders dan een e-mail-loze vrijdag.
Hij eindigt het interview met een goede raad.
Ik lees voortdurend omdat ik voorzichtig wil zijn in het meedelen van mijn oordelen. Anders verval ik in cafépraat. En die wordt al genoeg verkondigd, te beginnen op het internet.
Misschien vind je de volgende teksten ook interessant :
Geen opmerkingen:
Een reactie posten