Morgen is het mijn verjaardag. Morgen is een 'dagje ouder' een 'jaartje ouder'.
Mijn ouders (beiden meer dan tachtig) reizen nog meer dan eens per jaar met de caravan voor een paar weken door Europa (ze komen kortelings terug uit Duitsland - Polen). Een jaartje ouder is voor mij is dus eerder gewoon een jaartje erbij.
Mijn caravan staat op stal, letterlijk. In de schuur in Fétigny. Ik zal er dus waarschijnlijk niet mee door de buurlanden koersen op mijn tachtigste.
Hoe zou ik voor mij dan een voorstelling maken van mijn oude dag ? Moeilijke oefening.
Tijdens de vakantie ontdekte ik volgend gedicht, ik stond onmiddellijk perplex. Ik moest er vandaag terug aan denken. Het past als illustratie bij 'een jaartje ouder'. Het is geschreven door Louise Paulin (1888-1944) een onderwijzeres / schrijfster uit de Languedoc.
Lointain rêve
Mon Dieu, qu'il sera doux d'être une vieille dame
avec des cheveux blancs très flous,
avec des robes d'un gris mauve
comme les ramiers de septembre,
avec des joues un peu froissée
comme les roses de novembre
dans le jardin abandonné.
Avec un coeur tout apaisé
et qui ne sera plus tremblant
comme une herbe battue de vent.Mon Dieu, qu'il sera doux d'être une vieille dame
assise à l'ombre de sa vie,
avec de fines mains pâlies
et jointes sur des souvenirs,
avec de lentes mains lassées
comme deux ailes repliées
sur le pur silence de l'âme.
Misschien vind je de volgende teksten ook interessant :
Geen opmerkingen:
Een reactie posten