'One of the dominant values of our world is that we win once we reach our goals / objectives / mountaintops. We can only feel fulfilled when we get to the end of our quest and arrive at the place we've longed to reach. We can call ourselves successful only once we've done our dreams. Then we get to celebrate. Because we've arrived at our beautiful destination. But what if that value we hold so very closely to our hearts is wrong ? What if the real game is the journey - not the end. What if the very meaning of success is about loving / embracing / experiencing the journey towards our cherished ambitions versus reaching the mountaintop ?'
Opnieuw Robin Sharma in een wat minder recent schrijfsel op zijn blog met de titel 'The Journey is The Game'. Dat is een gedachte die me nauw aan het hart ligt en waarover ik eerder iets schreef in deze blog onder de titel 'De vreugde onderweg'.
De advent is net voorbij, het is Kerstmis vandaag. Bij het begin van de advent mocht ik iets zeggen in de kerk over 'waakzaamheid', één van de kernwoorden van de advent. Ook toen vroeg ik me af of we nà de geboorte van het kind gelukkiger zouden zijn dan nu in verwachting zijnde...
In de voorbereiding van dat woordje las ik in het boek van Thomas d'Ansembourg 'Qui fuis-je ...' (zie eerder) zeer treffende dingen over onze omgang met de tijd. Als we denken dat ons geluk - 'bonheur, bonne heure' - vooral in de toekomst ligt, dan leidt dat ertoe dat we ons NU niet echt gelukkig kunnen voelen, dat we ons nu eerder ongelukkig - 'malheur, malle heure' - voelen. De Franse taal heeft andere woorden voor geluk en ongeluk, en spreekt van een goed uur en een slecht uur. Het is jammer als onze goede uren enkel in de toekomst zouden liggen. d'Ansembourg vraagt zich af of de tijd onze vijand is : 'Tu es manquant, insuffisant, trop court ou trop rapide, tu m'empêches de vivre et de faire ce que je veux, tu me ronges, tu m'uses, tu m'étouffes.' Zouden we niet beter de tijd aanspreken als onze geliefde : 'Tu es mon compagnon de vie, je sais que je ne ferai rien sans toi, je t'acceuille, te consulte, te respecte et te chéris en toutes circonstances et m'assure que tu soutiens mes élans, mes choix et mes entreprises.'
Natuurlijk is het niet mogelijk om elk moment gelukkig te zijn, er zijn zeker moeilijke of pijnlijke dagen. 'Etre présent à ce qui est ne veut pas dire être confortables et heureux à chaque instant, mais conscients'.
d'Ansembourg legt daarbij nog een verband met onze houding ten opzichte van geld en citeert Patrick Viveret: 'En réalité, la monnaie fascine parce qu'elle est une promesse de vie future, et souvent de vie intense, susceptible d'aider à faire face au sentiment dépressif. Mais le paradoxe le plus fréquent, c'est que cette lutte pour une promesse d'avenir se paie du sacrifice du temps présent.' Zeer zeker een overweging waard nu de economie wereldwijd in een recessie valt.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten