De heilige Antonius van Padua is bij uitstek de patroon van de verloren voorwerpen. Als hij wordt afgebeeld is dat meestal met het kind Jezus op de arm. Oscar van den Boogaard schrijft in De Standaard van vrijdag 17 september dat we in zaken van geloof diep in onszelf op zoek moeten gaan naar zingeving en de betekenis van het leven. Dat kan bij een beeld van Antonius, in een kerk bijvoorbeeld. Zolang er tenminste niet wordt gepreekt, zegt hij.
Ik houd van Antonius. Zondag stak ik in een kerk in Napels nog een kaarsje voor hem op. Als ik naar hem kijk, zie ik een man die een kind beschermt, maar ik zie ook een kind dat een man beschermt. Het beeld werkt op mij als een innerlijke spiegel. Als volwassen man moet ik het kind in mij levend houden, maar het kind houdt mij ook levend. Soms kan ik hem troosten, en soms hij mij. En we houden elkaar altijd goed in de gaten.
Interessant hoe van den Boogaard dat verband legt. Dat geldt in het algemeen: door een verband te leggen, door verbindingen te maken komen onvermoede betekenissen aan het licht, komt er meer diepte en zin in het leven. Tja, religie komt van het Latijnse woord religare, en dat betekent : opnieuw verbinden.
Misschien vind je de volgende teksten ook interessant :
Geen opmerkingen:
Een reactie posten