Morgen, zondag 31 januari, lezen we in de kerk over de dorpsgenoten van Jezus. Ze kregen te horen van Jezus dat ze geen uitverkoren dorp waren. Ziedend van woede werden ze, zo beschrijft Lucas het. Ze wilden hem de ravijn induwen. Wat dacht hij wel, zoontje van de timmerman...Woede, het bekruipt ons allemaal als we iets te horen krijgen dat ons helemaal niet aanstaat.
Nochtans, een andere mening is ook maar een mening. In theorie kunnen we dat wel beamen, maar soms vinden we dat onze mening de volledige waarheid is. En als die onbetwistbaar zekere waarheid door iemand wordt betwist, dan begint er iets te koken in ons.
Het is moeilijk om onze eigen waarheden louter te beschouwen als een mening zoals er nog meningen zijn.
Ik las onlangs een verhelderend gedicht van de Oostenrijkse dichter Erich Fried (1921 - 1988). Het past hier wonderwel!
Wat het is
Het is onzin, zegt het verstand
Het is wat het is, zegt de liefdeHet is tegenslag, zegt de berekening
Het is alleen maar pijn, zegt de angst
Het is uitzichtloos, zegt het inzicht
Het is wat het is, zegt de liefdeHet is belachelijk, zegt de trots
Het is lichtzinnig, zegt de voorzichtigheid
Het is onmogelijk, zegt de ervaring
Het is wat het is, zegt de liefde(Erich Fried)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten