Vreemd hoe een boek soms voor jaren blijft liggen. Wel begonnen, maar niet uitgelezen. En waarover ging het nu weer...
Mijn dochter kreeg enkele boeken vakantielectuur in leen van een vriendin. Eén daarvan was het boek 'De wijze man op de berg' van Susan Trott. Ho ja, dat ken ik, dat heb ik ook, gekregen voor mijn verjaardag in 1996 (zo lang al !), wel begonnen maar niet uitgelezen.
Mijn dochter reageerde positief toen ze het boek gelezen had, en ik heb het toen ook terug helemaal gelezen, gulzig, bijna tweemaal. Dat kan tellen als aanbeveling !
Ergens in het boek spreekt de wijze man tot een dame na haar klacht gehoord te hebben en zegt : u hebt in ernstige mate last van egoïsme.
Ik moet toegeven dat ik het niet direct had opgemerkt. Hij zei niet : u bent een egoïst.
Ik dacht waarschijnlijk dat het toch hetzelfde is. Niet dus.
Sedertdien let ik er op, hoe vaak we over de anderen (en over onszelf !) denken en spreken in termen van 'jij bent ...' in plaats van 'jij hebt ...'.
Als de wijze man gezegd had : 'jij bent een egoïst', dan had hij de persoonlijkheid van de dame volledig gereduceerd tot één aspect ervan. Al haar andere kenmerken, kwaliteiten en eigenschappen bestonden plots niet meer. Bovendien zou het een zeer definitieve uitspraak geweest zijn : 'jij bent', het ís zo.
Het zou dus een uitspraak geweest zijn die objectief gezien niet correct was, en veel onrecht deed.
De man zei echter : jij hebt last van egoïsme.
Een uitspraak die nog héél veel ruimte laat, en die zelfs niet hoeft te kwetsen. Zoals : jij hebt last van hoofdpijn.
Daarom werd de wijze man wijs genoemd waarschijnlijk. Maar zelf zou hij zich zo niet noemen, het is zo'n definitieve uitspraak, en zo beperkend...
Misschien vind je de volgende teksten ook interessant :
Geen opmerkingen:
Een reactie posten