donderdag 28 oktober 2010

Rust

Over enkele dagen begint de herfstvakantie. Halverwege tussen zomer en winter krijgen we de kans om nog eens te genieten van de kleuren - en typische geuren - van de herfstbossen. We schakelen ook over naar het winteruur, de uren 'dag' worden kort en kostbaar. Het binnen zijn, zo mogelijk met een houtvuur en een boek, wordt eveneens aantrekkelijk.

Alles maakt zich klaar om de rust van de winter in te gaan, alles, behalve wij. Als wij willen rusten, dan is dat in de zomer: in de winter gaan we werken. Vivre décalé noemt psychotherapeut Thierry Janssens dat. Want net in de zomer moet er veel gewerkt worden:
La belle saison nous apporte des fruits et de légumes gorgés de soleil, de la lumière, des vitamines, et tout ce qu'il faut pour stimuler notre organisme. Nous sommes alors en pleine forme, débordant d'énergie pour accomplir les plus lourdes tâches.
Tijdens de winter daarentegen is er minder voedsel, minder licht, en hebben we minder weerstand, zijn we gevoeliger voor infecties.

Sinds de mens bestaat heeft hij zich aangepast aan het ritme van de seizoenen en de beschikbaarheid van het voedsel.
Depuis la nuit des temps, l'être humain a appris à organiser son activité d'une manière périodique, en fonction de l'alternance des saisons et de la disponibilité des ressources alimentaires. Il a dû synchroniser les moments de cueillette avec la vitesse de maturation des végétaux et les temps de chasse avec les périodes de rut ou de migration des animaux.
Volgens Thierry Janssens is de verklaring voor de vakantie in de zomer te vinden bij het onderwijs. Er was in de zomer immers veel werk op het land, en dan moesten de kinderen vrijgesteld worden (vacant) van de school om te kunnen helpen. Met de opkomende industrialisering zijn de arbeiders gevolgd : als zij uiteindelijk ook vakantie konden nemen, namen ze dat in de zomer. En zo is het een algemene gewoonte geworden, tegen-natuurlijk volgens Thierry Janssens.

Voor ons zal er voorlopig niet veel grote vakantie te krijgen zijn in de winter. Maar ik onthou wel dat het eigenlijk heel normaal is om het in de winter een beetje rustiger aan te willen doen. Mijn zomervakantie beschouw ik vanaf nu een aktieve rust, en in de winter zoek ik een beetje rustige rust. Te beginnen met een week herfstvakantie.



Misschien vind je de volgende teksten ook interessant :

1 opmerking:

Jan Cleuren zei

Deze reactie komt van iemand die "op rust" is. Het is een interessante theorie en ze is wellicht correct. Een aantal dieren houdt een winterslaap, nooit een zomerslaap. En de zomervakantie werd destijds inderdaad ingevoerd om de kinderen beschikbaar te hebben tijdens de oogst. Soms werd die "vakantie" vanop de kansel zelfs uitgebreid, afhankelijk van de weersomstandigheden. In feite was dat niet zo ver verwijderd van de huidige verfoeide kinderarbeid in derdewereldlanden, al ging het toen natuurlijk niet om misbruiken door multinationals.
Maar wat is rust? Ik begrijp het onderscheid tussen "actieve" en "rustige" rust, al zou ik gekozen hebben voor het woord "passieve" rust (lekker zorgeloos en zonder enig schuldgevoel voor de televisie
liggen, bijvoorbeeld).
Ik ben nu zo'n vijf jaar met (gedwongen) brugpensioen, en dat was in het begin best moeilijk, moeilijker dan ik verwacht had. Mijn "rust" bestaat erin dat ik zonder enige stress nog steeds in beperkte mate vertaalopdrachten uitvoer (met de officiële toestemming van de rva en voor officiële instanties), veel tijd besteed aan pogingen om zelf te schrijven en dat allemaal op atypische uren kan doen. Heerlijk gewoon. De "quality time" die ik gewonnen hebben met mijn lieve echtgenote en twee kinderen, is natuurlijk ook mooi meegenomen.
Ik besef echt wel dat ik (59) in mijn leven al veel geluk gehad heb: ik ben constant met taal bezig, krijg ook de kans daartoe, en voel steeds meer een rust die totale bevrediging geeft. hoelang zoiets duurt weet ik niet, maar daar maak ik me geen zorgen over. Ik ben geen aanhanger van Calvijn en vind dus niet dat ik voor mijn rust gestraft moet worden.
Tot ieders geruststelling misschien: zelfs al bruggepensioneerde draag ik meer dan een steentje bij aan de sociale zekerheid, de fiscus, noem maar op.