The art of losing

The art of losing isn't hard to master;
so many things seem filled with the intent
to be lost that their loss is no disaster.

Lose something every day. Accept the fluster
of lost door keys, the hour badly spent.
The art of losing isn't hard to master.

Then practice losing farther, losing faster:
places, and names, and where it was you meant
to travel. None of these will bring disaster.

I lost my mother's watch. And look! my last, or
next-to-last, of three loved houses went.
The art of losing isn't hard to master.

I lost two cities, lovely ones. And, vaster,
some realms I owned, two rivers, a continent.
I miss them, but it wasn't a disaster.

--Even losing you (the joking voice, a gesture
I love) I shan't have lied. It's evident
the art of losing's not too hard to master
though it may look like (Write it!) like disaster.

Gedicht van Elizabeth Bishop (1911-1979 Massachussets).
Ik heb het leren kennen via YouTube, toen ik wat rondklikte langs dat andere mooie gedicht 'Stop all the clocks' van W.H. Auden uit de film 'Four weddings and a funeral'. Het werd voorgelezen in de film 'In her shoes' door Cameron Diaz.
Wat later zag ik toevallig thuis de film, en herkende ik plots de scène van YouTube. Omdat ik de eerste woorden bijna kon meezeggen is het blijven hangen.
Ondertussen is het filmje verwijderd van YouTube - probleem met auteursrechten. Maar het gedicht blijft.
Ik heb tegelijk ook gemerkt dat vele Blogs het hebben overgenomen, meestal na het zien van dezelfde film. Ik vond niet dat dat voor mij een reden moest zijn om het niet te nemen.