Mijn vroegere vakanties van een maand in Ramatuelle en aperitieven op het terras van Sénéquier in Saint-Tropez; de lunches en dineetjes op de mooiere pleinen van Rome en Firenze en Siena en Venetië, ze zijn niet alleen daarom geen verspild geld. Er zijn ook de mooie herinneringen. Ik vroeg eens tijdens zo'n lunch aan mijn levensgezel - een degelijke opvoeding laat nu eenmaal sporen na - of we misschien niet wat minder moesten genieten en wat meer opzij leggen voor 'later'. 'Meisje, als we dood zijn kunnen we niets meer doen', was zijn laconiek antwoord. Het is nu bijna drie jaar dat die lieve levensgezel overleden is, en ik ben, bij alle gemis, maar wat blij dat we al die leuke en extravagante momenten gehad hebben en niet opgepot voor 'later'.
Mia Doornaert, in De Standaard van vrijdag 10 oktober.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten