Je ogen kan je sluiten, of je kan wegkijken. Je voeten kan je ook sturen waarheen je wil, je kan een omweg nemen zoals de priester en de leviet in het verhaal van de Barmhartige Samaritaan.Je oren sluiten gaat niet. Of beter: ging niet. Want nu hebben we 'oortjes', waarmee we onze oren kunnen afsluiten van de omgeving om enkel nog te luisteren naar wat we zelf willen.
Meer en meer zie ik dergelijke voorbeelden van 'sociale onverschilligheid'. Helemaal het tegenovergestelde van de oude tijd met zijn 'sociale controle'.
Maar laten we niet vergeten: dit zijn twee uitersten, extremen. Het ene noch het andere is goed te keuren.
Ergens halfweg ligt er iets wat ik zou kunnen noemen: sociale aandacht. Niet het leven van de ander willen controleren, bepalen, inperken en sturen. Ook niet totale onverschilligheid voor het leven van de ander. Maar wel: openheid, interesse en aandacht.
De mensen rondom ons zijn dikwijls zo anders. Zowel vroeger als nu hebben velen het daar lastig mee. Vroeger probeerde men met 'sociale controle' de andere in het gareel te krijgen. Nu wil men met die andere zo weinig mogelijk te maken hebben, 'sociale onverschilligheid'.
De oude tijd is gelukkig voorbij. Wat kunnen we doen opdat de nieuwe tijd beter is ?
Misschien vind je de volgende teksten ook interessant :(De illustratie bovenaan is een penseeltekening van Rembrandt gemaakt in 1642, De Barmhartige Samaritaan bij de Herberg. Het is al donker als de gewonde man en de Samaritaan aankomen bij de herberg. In het schijnsel van de lantaarn is te zien hoe de gewonde man van het paard wordt geholpen. Klik op de tekening voor een vergroting. Indrukwekkend modern!)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten