We worden beloond als we gul, royaal en genereus zijn. Met onze tijd, ons geld, met onze kunst(en).
Deze zin stipte ik aan in de vorige blog.
Gulheid is geven zonder berekening, zonder afweging, zonder voorzichtigheid, zonder vrees. Gulheid geeft met volle vertrouwen, zonder af te meten, zonder te vergelijken.
De ingesteldheid bij gulheid herken ik in de eerste zaligspreking, vaak belachelijk gemaakt en onbegrepen: Gelukkig de armen van geest. Het gaat over hen die hun geest niet gevuld hebben met berekeningen en sluwheid. Want voor hen is het koninkrijk van de hemel.
Bij het gulle geven gaat de volledige aandacht naar de ontvanger, naar het plezier van het geven, nooit naar de gever.
Waarachtige, authentieke omgang tussen mensen is steeds gegrond op gulheid en overvloed. Echte vriendschap kan niet bestaan zonder gulheid. Liefde kan niet berekend of afgemeten worden. Vergeving die maar 'een beetje' zou gegeven worden is geen vergeving.
Vandaag is er grote behoefte aan waarachtigheid en authenticiteit. Er is immers zoveel berekening gekomen in onze omgang met mekaar. Alles is te koop, voor alles moet betaald worden. Het eigenbelang is de regel geworden in onze relaties, zelfs als je het mooi kan verpakken (verhullen). Steeds meer mensen doorzien dat of voelen dat. Het is een kunstmatige verbondenheid die meer en meer afstoot, die on-echt is, niet waarachtig.
Ondernemingen, organisaties en overheden moeten beseffen dat hun doelstelling niet bij henzelf ligt. Het gaat steeds om dienstverlening, niet om eigenbelang. Het gaat om royale zorgzaamheid, niet om berekende winstgevendheid. Economie is een zaak van mensen, en mensen zullen zich afkeren van al wie in de economie louter een zaak van cijfers ziet.
Misschien vind je de volgende teksten ook interessant :
Geen opmerkingen:
Een reactie posten