Empathie

Vorige donderdag was het 11 november, een feestdag. Hoera, we moeten niet naar school of naar het werk. Een kans om iets anders te doen, keuze genoeg ! Er is het feest van Sint Maarten bijvoorbeeld, en de actie 11-11-11, en de Nationale Vrouwendag. Meest van al gingen mijn gedachten naar de Eerste Wereldoorlog (ik moet die met een hoofdletter schrijven) die op 11 november 1918 beëindigd werd.

Kerstavond 24 december 1914, de oorlog was bijna vijf maanden bezig. Het begon met Duitse soldaten die in de loopgraven kerstliederen zongen. Engelse soldaten verderop in hun loopgraven hoorden de liederen en begonnen ook te zingen. Wat later kwamen ze naar elkaar toe en verbroederden, gaven elkaar een hand, wisselden kleine geschenkjes uit (eten, tabak, drank). Het schieten stopte, de ganse nacht en op kerstdag. Dit gebeurde niet alleen in de streek van Ieper, maar op vele plaatsen aan het front, meer dan 100.000 soldaten zouden deelgenomen hebben. Het verhaal is verfilmd in Joyeux Noel in 2005. Google op Christmas Truce en je vindt vele foto's en teksten.

Telkens wordt onderlijnd dat het een waargebeurd verhaal is. Omdat het zo uitzonderlijk is voor een oorlog. We willen geloven dat het waar is. Waarom willen we dat ? Waarom grijpt het ons zo aan ? In zijn boek The Empathic Civilisation schrijft Jeremy Rifkin:

The men at Flanders expressed a far deeper human sensibility - one that emanates from the very marrow of human existence and that transcends the portals of time and the exigencies of whatever contemporary orthodoxy happens to rule. We need only ask ourselves why we feel so heartened at what these men did. They chose to be human. And the central human quality they expressed was empathy for one another.

Al die soldaten kozen ervoor om menselijk te zijn. Mensen willen mekaar niet doden, ook soldaten niet. In wezen zijn mensen om mekaar bekommerd.

---

Misschien vind je de volgende teksten ook interessant :

• Menselijkheid
• Chopin
• Oorlog en geweld berokkenen zoveel schade