Peter Bregman vertelt in zijn blog van enkele dagen geleden over het 9-jaar oude dochtertje van vrienden. Een prima zwemster die erg veel oefent en regelmatig als eerste eindigt. Na een wedstrijd komt ze terug thuis, zet zich op de trap en staart diep ongelukkig voor zich uit. "Ik ben gediskwalificeerd: een fractie van een seconde te vroeg in het water gedoken."
"Er komen nog veel wedstrijden..."
"Je bent zeer goed bezig, je wil geen seconde verliezen: dat is de correcte aanpak. Je zal er altijd beter in worden..."
"Elke zwemmer heeft dat al eens voor, zo gaat dat nu eenmaal..."
"De trainer zal je zeker helpen om het volgende keer beter te doen..."
Maar niets van dit alles heeft enig effect. Het meisje reageert niet en blijft wezenloos voor zich uit staren.
Dan komt oma erbij.
Hier wil ik graag het verhaal onderbreken. Oma slaagt er wel in om bij haar kleinkind een verandering te bereiken.
Misschien bent u een oma ? Wat zou u zeggen of doen ? Laat het weten in een reactie op dit bericht.
In de volgende blog vertel ik de rest van het verhaal.
Misschien vind je de volgende teksten ook interessant :
Geen opmerkingen:
Een reactie posten