In de Middeleeuwen, en nog lang daarna, was je toekomst bij voorbaat uitgestippeld. Je werd geboren als schipper, schoenmaker, bakker of molenaar, en dat zou je blijven doen en je kinderen ook.In de periode van de Verlichting is daar verandering in gekomen. Er kwam het besef dat elke mens de mogelijkheid heeft om zijn capaciteiten te ontwikkelen, zijn talenten, zijn creativiteit, en daarmee een toekomst kan bouwen die best past bij zijn persoonlijkheid.
Tegelijk is de gedachte van de vooruitgang ontstaan: de mensheid is niet voorbestemd om te blijven zoals ze is, de wereld kan veranderd worden, verbeterd worden.
Deze evolutie heeft ons veel welvaart en voorspoed gebracht. Met een keerzijde. Frédéric Lenoir (op de foto) schrijft in zijn 'Petit traité de la vie intérieure':
Je suis toutefois inquiet quant aux dérives de cette quête dès lors que se greffe l'obligation de réussite, de performance, de réalisation de soi, et de bonheur. Dans nos sociétés (...) le but est devenu inatteignable, et le plus grave est qu'il a été présenté comme étant à la portée de tous, pour peu qu'on y mette de la volonté.
De vooruitgang, het succes, de prestatie en het bereiken van geluk zijn een verplichting geworden. Meer nog, ze worden voorgesteld als haalbaar voor iedereen, het is louter een kwestie van een beetje inzet.
De dwang om vooruitgang te boeken, resultaten te tonen is genadeloos. Elk falen, elke mislukking brengt mensen op de rand van de afgrond.
Ik lees in Klasse van april, het maandblad voor onderwijs in Vlaanderen:
Meer dan 10.000 kinderen in het basisonderwijs krijgen in juni te horen dat ze een jaartje zullen moeten overzitten. Het aantal zittenblijvers in Vlaanderen is daarmee een van de hoogste van heel Europa. In Finland doet geen énkele leerling zijn jaar over.
Het woord 'genadeloos' leek mij hier eveneens van toepassing. Klasse schrijft immers verder:
- Wie blijft zitten in het eerste leerjaar is zijn voorsprong voor rekenen en technisch lezen in het tweede leerjaar al kwijt.
- Zittenblijvers hebben minder zelfvertrouwen en voelen zich tot in het zesde leerjaar slechter op school.
- Zittenblijvers zijn niet populair bij hun klasgenoten.
Met een beetje wilskracht kan je alles bereiken? Het is een genadeloze gedachte! Wat wilde je trouwens bereiken?
Misschien vind je de volgende teksten ook interessant :
Geen opmerkingen:
Een reactie posten