Op de vlucht voor een bericht, een bericht dat Grossman zelf kreeg. Terwijl hij met het boek bezig was, sneuvelde zijn jongste zoon Uri. Een raket trof diens tank in Libanon.
Het boek van Grossman wordt in De Standaard Letteren van vrijdag 6 november geprezen als een even grote als intieme, met veel zin voor gevoel en nuance geschreven roman over wezenlijke thema's, goed voor vier sterren ****.
In het interview met Marc Reynebeau zegt Grossman:
De shiva, onze zeven dagen van rouw, is een geniale uitvinding van het judaïsme. In andere culturen durven mensen je soms niet aan te spreken wanneer je een dierbare hebt verloren - allicht omdat ze zich niet durven op te stellen voor jouw lijden. Maar met de shiva komen tal van mensen je opzoeken, al heb je ze niet meer gezien sinds de kleuterschool. Ze brengen voedsel en spreken voortdurend over wat je is overkomen. Dat is heel troostend, ook voor wie je komt bezoeken, want zij hebben ook tragedies meegemaakt. Dat heeft me erdoorheen geholpen. Meteen daarna ben ik geleidelijk weer aan het werk gegaan. Dat was een plaats waar ik mezelf kon zijn, nadat ik was vernietigd. Ik kon weer creatief zijn en voor het leven kiezen.
In Wikipedia lees ik over shiva :
Het interview eindigt met volgende uitspraak van Grossman:In het jodendom betekent sjivve of sjiva (Hebreeuws, letterlijk: zeven) de zevendaagse rouwperiode die volgt op een begrafenis.
Sjivve geldt voor de zeven verwanten in de eerste graad: vader, moeder, zoon, dochter, broer, zus en echtgenoot/echtgenote; dus niet grootouders en kleinkinderen. In deze rouwperiode worden de dagelijkse activiteiten van de rouwenden onderbroken en "zit" men sjivve, op een krukje of een kussen op de grond. Familieleden en kennissen komen dan langs om de rouwenden te condoleren.
We zullen pas echt bloeien en mirakels tot stand brengen als we voor de vrede kiezen.
Misschien vind je de volgende teksten ook interessant :
Geen opmerkingen:
Een reactie posten