In De Tijd van donderdag 27 augustus beschrijft Jeroen van den Bergh hoe quasi elk economisch beleid in landen en internationale instellingen gericht is op economische groei, op een groter bruto binnenlands produkt, afgekort bbp. [Op zijn eigen website gebruikt hij de term bnp - bruto nationaal produkt.]En dat is te betreuren, vindt hij. Economische groei, een groter bbp, leidt niet automatisch tot meer welvaart en welzijn. Belastingen op overwerk, belastingen op de consumptie van statusgoederen, beperken van commerciële reclame, reduceren van tijdelijke contracten : het zijn voorbeelden van maatregelen die positief zijn voor de maatschappelijke welvaart, maar ongunstig voor de economische groei.
Een doortastend beleid inzake klimaat wordt vandaag belemmerd omdat het mogelijk op korte termijn een negatieve invloed heeft op de economische groei.
Ik wil niet ontkennen dat mensen veelal persoonlijke inkomensgroei nastreven (...) Maar het erkennen van individuele drijfveren hoeft niet te betekenen dat de samenleving via de overheid onvoorwaardelijke, nationale inkomensgroei moet nastreven - en evenmin nulgroei of krimp trouwens. De overheid zou er beter aan doen om volledig neutraal te staan tegenover groei, wat consistent is met het negeren van het bbp, en zich te richten op relevantere indicatoren en doelen die een directere en beter onderbouwde relatie met welvaart / welzijn hebben. (...) Onvoorwaardelijk groeistreven beperkt alleen maar de ruimte waarbinnen we zoeken naar een verbetering van menselijk welzijn.Dat komt overeen met wat de meeste gezinnen ook wel weten en in de praktijk zetten. Voortdurend streven naar méér inkomen is voor hen niet de hoofdbekommernis. Nu nog de economen overtuigen.
Misschien vind je de volgende teksten ook interessant :
Geen opmerkingen:
Een reactie posten