Een lijntje poëzie

Al enige jaren ga ik niet meer met de wagen naar het werk, maar met de bus, bus 270 - 271 - 272 van De Lijn. Ik kan het sterk aanbevelen, om meerdere redenen.

• Kostprijs - Ik heb een jaarabonnement dat 211 euro kost, en dat me bovendien toegang geeft tot alle bussen van De Lijn, ook in Antwerpen bijvoorbeeld, of aan de kust. Dat is nog niet vaak voorgekomen, maar toch.
  
• Veiligheid - Je moet voortdurend aandacht houden in het verkeer als je auto rijdt, en dan nog is een bots of bluts snel gebeurd. In de bus voel ik me 100% veilig.
  
• Tijd (1) - Ik heb het geluk dat ik niet lang moet wachten aan de haltes. Je leert dat. En de tijd die ik op de bus doorbreng is geen verloren tijd. De tijd aan het stuur in de auto, dat is verloren tijd. Tijdens de busrit lees ik - 's morgens - de krant(en), of herlees ik nog een document voor de vergadering van 9 uur. Ik kan ook al enkele e-mails lezen op de Smartphone. En 's avonds lees ik een boek, of maak ik nota's over een gesprek of een vergadering. En, ik leer mensen kennen en kan een praatje slaan.
  
• Stress - Een rit 's morgens of 's avonds met de auto is stresserend. De gejaagdheid van het werk zet zich door tijdens het autorijden. De bus daarentegen is letterlijk een cesuur, je bent verplicht om gewoon te gaan zitten. Het is een zeer waardevolle adempauze.
  
• Gezondheid - Vijf minuten stappen naar de halte, dan nog eens naar het werk, en 's avonds terug hetzelfde. Niet veel, maar in elk geval méér dan met de auto !
  
• Sociale contacten - In de auto zit je alleen, en zijn de andere weggebruikers onbekende tegenstanders. Ik ben er mij nu nog meer dan vroeger van bewust hoe je door het autorijden elke dag voeding geeft aan ergernis ten opzichte van anderen. Niet goed. In de bus gebeurt het tegenovergestelde. Je maakt contact en dat valt altijd goed mee, je reist immers samen. Contact hoeft ook niet, als je leest dan lees je. Maar een mens wordt mens in contact met anderen. Verscheidenheid in de contacten, een Deens kaderlid, een IT manager, een taalleerkracht, een hulpje in de tuin in een beschutte werkplaats, de kennissen uit het dorp, het lach- en babbelclubje vrouwen dat elke morgen present geeft.
  
• Geen files ? - Ook de bus kent files natuurlijk, daarom ben ik voorstander van de busbanen. Maar voor mij is er geen bijhorend tijdverlies of ergernis. Integendeel, ik kan enkele pagina's méér lezen, of het is een aanleiding om weer eens met iemand te praten.
  
• Tijd (2) - Je leert anders omgaan met de tijd. De bus heeft vaste uren, maar die zijn niet klokvast. Dat hoeft ook niet, dat kan ook niet. Ik moet gelukkig niet overstappen. Maar vooral leer je om je aan te passen. Als je te laat vertrekt mis je de bus. Als je te laat vertrekt met de auto dan ga je racen. Met de auto heb je het gevoel dat je de tijd nog een beetje naar je hand kan zetten. Dat gaat niet met de bus. Dat geeft zekerheid. Wil ik vroeger zijn, dan neem ik een halfuurtje vroeger de bus. 
  
• Relativeren - Je leert stilstaan, de wereld hangt niet aan je gat, je opwinden helpt niet, sneller willen rijden gaat niet. Je leert terug wachten, je leert terug dat je niet steeds je eigen zin kan doen, je volgt een schema en een uurrooster. Het is verbazend hoe goed dat doet aan een mens. Daarom eindig ik graag met een stukje poëzie dat er perfect bij past en dat ik toevallig gisteren hoorde - met dank aan Luc Devisscher van KBS Vlaanderen.

Je moet poëzie nemen zoals je de tram neemt

(een bewegende inhoudsmaat waar iedereen iedereen aanstoot)

Geen middel tot vervoering maar middel van vervoer

(op weg naar iets om maar eens iets te noemen)

En nog niet eens zo bijster comfortabel.

(Ellen Warmond)