Zegenen

Gisterenavond wijdde Luc Devisscher van KBS Vlaanderen ons verder in in twee psalmen, onder andere psalm 103.

In de originele tekst van deze psalm staat er verschillende keren een oproep om God te zegenen. In de meeste vertalingen wordt dit anders vertaald, als prijzen of loven.

Het is inderdaad een vreemde zaak, als wij mensen nu al uitgenodigd worden om God te zegenen. Normaal is het toch omgekeerd?

Ik dacht terug aan boek van Luc Versteylen, Om te genieten moet je betalen (1991). Hij vertelt zo'n mooie dingen over de zegen, over het zegenen. In dit kader herinnerde ik me: ... Alsof zegenen enkel iets voor priesters is. Weinig leken beseffen dat zegenen het eerste sacrament is dat zij van de priesters zullen overnemen. (p. 160)

Inderdaad, we zegenen onze maaltijd, we zegenen ons kinderen als ze gaan slapen of vertrekken voor een belangrijke tocht. Hoewel, we spreken de zegen uit, maar vragen dat God zegent.

Een zegen uit het boek van Versteylen (p. 168) neem ik hier graag over. In plaats van de ik-vorm die hij gebruikt - als priester - schrijf ik God. Het is de zegening van een jongeman.

Moge God je ogen zegenen,

dat je er veel mensen graag mee zou mogen zien,

vooral ooit de allerliefste van je leven,

levenslang.

Moge God je oren zegenen,

dat je er op tijd lieve woorden mee mag horen,

woorden van bemoediging wanneer je het kwaad hebt,

woorden van troost wanneer je verdriet hebt,

woorden van bewondering wanneer je het goed gedaan hebt,

en dat je er ook mee zou mogen horen

het hulpgeroep van de mensen rondom jou, 

vooral het geluidloze.

Moge God je mond zegenen

dat je er lief mee zou mogen zijn,

lief en teder,

dat je er woorden van kracht en troost en bewondering mee zou mogen spreken,

en dat je er veel mee zou mogen lachen.

Moge God je handen zegenen,

dat je ze zou mogen sluiten om degenen van wie je houdt,

dat je er meer mee zou mogen genezen dan kwetsen,

meer mee zou mogen strelen dan striemen

en dat je ze ook op tijd zou mogen opendoen

om het beste weg te geven van jezelf.

Moge God je voeten zegenen,

dat je ermee zou mogen gaan naar de plaatsen waar je graag naartoe gaat

en waar de mensen je graag zien komen,

maar dat je er ook mee zou mogen gaan naar de plaatsen waar je niet graag naartoe gaat,

maar waar de mensen je nodig hebben.

Moge God heel je lichaam zegenen,

dat het een teken mag zijn van liefde en tederheid voor heel veel mensen,

maar vooral toch voor de allerliefste van je leven,

levenslang.