Bijna tien jaar geleden kocht ik een onooglijk boekje in de Standaard Boekhandel, van Hein Stufkens: In vrede leven - Een gids voor gelijkmoedigheid.
Ik ben het nu terug aan het lezen, in kleine stukjes (het ligt in 'het kleinste kamertje' van ons huis...) .
Het is een zeer goed boekje. Omdat het op een bondige wijze alles wat belangrijk is op een duidelijke wijze op een rij zet. De bondigheid van het boek is misschien in een eerste lezing een nadeel. Je krijgt veel informatie in een kort bestek. Maar als ik uit een brandend huis één boek nog zou kunnen redden, dan zou dit een grote kansmaker zijn.
Door een boek als dit ben ik ook gaan beseffen dat we in het leven niet moeten streven naar geluk, maar naar vrede.
Het citaat hierna is louter toevallig gekozen, ik las het deze morgen, in het hoofdstukje over 'Angst voor de dood'.
Welke filosofische of religieuze troost je ook zoekt, niets kan je doodsangst wegnemen zolang je niet werkelijk ten volle leeft.Waarom zoekt je 'ik' iets blijvends ?Waarom wil het zich vastklampen aan iets dat niet vergaat ?Omdat je onvervuld bent.Als je voldoende hebt gegeten heb je geen honger meer, als voldoende hebt gedronken is je dorst verdwenen, als je een bevredigend seksueel leven hebt ben je niet geobsedeerd door seksualiteit.Hetzelfde geldt voor het leven: als je ten volle je leven geleefd hebt, dan verdwijnt je gehechtheid aan het leven en je obsessie met een leven na de dood.Dit is in psychologisch opzicht de sleutel voor gelijkmoedigheid ten aanzien van de dood: dat je letterlijk 'genoeg' hebt van het leven, dat je bestaan 'voldoende' is geweest. (...)Naarmate je meer 'ja' zegt tegen het leven, ben je steeds minder geobsedeerd door de vraag of je er na je dood ook nog zult zijn!Angst voor de dood is dus eigenlijk de angst dat je niet ten volle geleefd hebt. Leef je wél ten volle, dan is, zoals de Indianen het zeggen, elke dag een prachtige dag om te sterven... (...)We kunnen ook pas echt in vrede sterven als we 'voldaan' zijn, als alles 'volbracht' is wat wij moesten volbrengen, als we (minstens innerlijk) de dingen afgemaakt hebben die we in ons leven hebben laten liggen.
Misschien vind je de volgende teksten ook interessant:
Geen opmerkingen:
Een reactie posten