Begin april dit jaar vertrok Pascal V, een goeie vriend van onze zoon, op bedevaart naar Santiago de Compostella. We kennen zijn ouders al lang - ze wonen enkele straten verder - en lezen dus met interesse het verslag dat hij op een blog bijhoudt. Op dit moment is hij niet zo ver meer van het einddoel, zijn foto-album van de tocht is al indrukwekkend (deel 1 staat hier).
In het boek 'Twee ezels - Een jongensboek' van Michiel Hendryckx las ik :
'Ik ben de eenzame vreemdeling die zijn doel bereikt heeft en ik ben niet gelukkig. Ik word overmand door het Compostella-gevoel, dezelfde teleurstelling waar alle pelgrims over schrijven bij hun aankomst in Santiago. Het mooiste was het verlangen, de bevrediging van dat verlangen is stilstand.'
In het boek 'Vreemdeling in het paradijs' van Henri Nouwen las ik ongeveer hetzelfde :
Wie denkt dat hij aangekomen is, is de weg kwijtgeraakt. Wie denkt dat hij zijn doel heeft bereikt, heeft het gemist. Wie denkt dat hij een heilige is, is een duivel.'
Pascal zal nu bijna zijn doel bereikt hebben. Op 1 juni schreef hij :
My dear friends,
The 1st of June I stood at the "Cruz the Ferro" where I left a stone which I carried from my starting location some 1600 kms ago in France. Symbolicly we celebrate this as the removal of our sorrows and sufferings and to bring hope for a brighter future for everybody. Like me, some 100000 pelgrims more will have done the same this year and next year there will be even more for sure.
So, this is where I will symbolicly leave my writings and will let the pictures speak further on while I complete the last steps to Santiago.
Best regards and C U in July or later on,
Pascal
Ik wens hem hoe dan ook een diep gevoel van tevredenheid bij zijn aankomst in Santiago.
Misschien vind je de volgende teksten ook interessant :
Geen opmerkingen:
Een reactie posten