woensdag 29 september 2010

Zekerheden ?

Hoe meer ik weet, des te meer ik besef dat ik niet veel weet.

Dat is een wijsheid die inzicht dat met de jaren komt, bij sommige mensen althans. Tja, daar sta je dan, met die vaststelling. Om moedeloos van te worden... Misschien is het een troost dat anderen ook zoeken naar waarheid, naar antwoorden, om tot dezelfde conclusie te komen. Zelfs slimme mensen.

Eergisteren vond ik een boekje in de Fnac in Brussel Franc-parler en temps de crise van Étienne Perrot, volgens de achterflap een bekende economist én jezuiet die werkt in Genève en Parijs. Een boekje over hoe de economie tracht om met steeds grotere zekerheid de toekomst te voorspellen, wat natuurlijk een misleidende zekerheid is. Maar hoe kan je met zekerheid zeggen dat die economische zekerheid misleidend is ? Ik ben nog maar een tiental bladzijden ver, maar voel nu al dat het opzet van Étienne Perrot relativerend is, ook al vindt hij het nodig om vrijuit te spreken, franc-parler.

De Egyptische zonnegod Ra heeft ons wel een flinke poets gebakken, zegt Perrot. Hoe meer verlicht we zijn, hoe duidelijker we de schaduwen zien, hoe scherper het beeld wordt van al wat we niet kennen.
En oscillant entre Paris et Genève, en labourant depuis trente ans les champs immenses de l'économie tant théorique que pratique, je me rends compte que l'ombre grandit avec le savoir. C'est vraiment une mauvaise farce du dieu Rê, le plein soleil égyptien: plus je suis éclairé, plus l'ombre se fait précise, et me nargue. Tel l'âne qui veut attraper la carotte pendue à l'extrémité du bâton, je tends le cou, je travaille de la tête, je m'informe, je veux comprendre. Mais ce qui m'apparait le plus clairement, c'est qu'il me reste encore à apprendre davantage que ce que je sais déjà. Ma seule consolation dans cette quête, c'est que peut-être, tel l'âne, je fais avancer la carriole. À vrai dire, je n'en sais même rein.
Het is als de ezel die achter de wortel aanholt. Haalt het iets uit ? Ja, de kar is weer wat verder getrokken. Misschien...


De man links in het filmpje is de auteur, Étienne Perrot. Opgelet, het filmpje duurt bijna een uur, ik beken nederig dat ik enkel nog maar de eerste vijf minuten heb bekeken. Oh ja, in het Frans, natuurlijk.
Geen opmerkingen:

maandag 27 september 2010

Engels ?

De Vlaamse minister van onderwijs Pascal Smet wil dat Engels de plaats van Frans inneemt als tweede taal op school. Het haalde de kop van De Standaard van maandag 27 september met Pascal Smet 'drops a bomb'.

In dezelfde krant schrijft Luc Devoldere, hoofdredacteur van Ons Erfdeel, dat hij even geschrokken was van dit nieuws. Dit is een heilloos plan, zo schrijft hij.
We hebben in Europa nood aan één gemeenschappelijke taal, zegt de minister. Ik denk dat we in Europa nood hebben aan echte meertaligheid. Hoe kan men opkomen voor culturele diversiteit en tegelijk taaldiversiteit veronachtzamen ?
Om nog maar te zwijgen dat een keuze voor het Engels als lingua franca van Europa een democratisch deficit oplevert: moedertaalsprekers van het Engels genieten namelijk een voordeel in een debat met niet-moedertaalsprekers. Zullen de Fransen, de Duitsers, de Polen dit ooit aanvaarden ? Nee. En ze hebben gelijk. We kunnen maar respect vragen voor de eigen taal als we de taal van de andere respecteren.
Ik herinner me ooit gehoord te hebben: als Engeland geen lid zou zijn van de Europese Unie, dan konden we misschien het Engels als Europese voertaal kiezen.

Dan zou inderdaad voor iedereen het Engels een vreemde taal zijn: iedereen op gelijke manier gehandicapt in het gesprek. Maar het zou een schraal gesprek worden. En we zouden onszelf afsluiten van een rijke vracht cultuur uit al de verschillende Europese landen. Samenleven in Europa is toch nog wel wat méér dan economische uitwisseling. Luc Devoldere schrijft daarover:
Als lemmingen hollen we allemaal het marktdenken na, dat zweert bij 'efficiëntie' en 'rendement', en dat talen gewoon als vehikels ziet, instrumenten. De minister beseft het waarschijnlijk niet, maar hij wordt verleidt door de sirene van het vals kosmopolisme: dat veronderstelt geld, luchthavens, hotelketens én een soort Engels waar je je mee kunt redden maar dat is dan ook alles.
In deze tijden is de verleiding groot om het onderwijs zodanig aan te passen dat het beter beantwoordt aan de noden van het bedrijfsleven. Sinds wanneer zou het bedrijfsleven daarover méér te zeggen hebben dan het gezinsleven, of het culturele leven, of het gewone samenleven?

Misschien vind je de volgende teksten ook interessant :
Geen opmerkingen:

zondag 26 september 2010

Kwaliteit

Jan Renders heeft onlangs een punt gezet achter zijn voorzitterschap van het ACW. Na 38 jaren in de christelijke arbeidersbeweging geeft hij de fakkel door aan Patrick Develtere.

In zijn afscheidstoespraak citeerde hij een paragraaf uit het boek 'Verzet en overgave' van Dietrich Bonhoeffer (foto), een protestantse theoloog die in 1944 door de nazi's vermoord werd.
Kwaliteit is de grootste vijand van elk soort nivellering tot massa. In de maatschappij betekent dit: afzien van jacht op baantjes, breken met alle verering van stars, een open oog voor wat boven en beneden ons staat, speciaal wat de keuze van onze naaste vrienden betreft. En voorts: vreugde scheppen in een onopvallend privé-leven, maar ook de moed opbrengen om publiek op te treden. Onder cultureel opzicht wil leven uit kwaliteitsbesef zeggen dat we van de krant en de radio terugkeren tot het boek, van het haasten en jachten tot rust en en stilte, van verstrooiing tot inkeer, van sensatie tot bezinning, van virtuositeit tot ware kunst, van snobisme tot bescheidenheid, van ongebondenheid tot het maatvolle leven.
Deze tekst is tijdloos. Hij zou vandaag geschreven kunnen zijn, wat wijst op grote kwaliteit. Persoonlijk onthou ik dat ik dit boek misschien ook eens moet opzoeken.
Misschien vind je de volgende teksten ook interessant :
Geen opmerkingen:

zaterdag 25 september 2010

Now it seems it's legal.

In De Standaard van vrijdag 24 september schrijft Bjorn Soenens, chef van het tv-journaal bij VRT-nieuws over de gelijkenissen tussen de film 'Wall Street 2 - Money never sleeps' van Oliver Stone, en de realiteit vandaag in de Verenigde Staten. Hij vindt dat de fictie dicht bij de werkelijkheid aansluit.


Eén van de uitspraken in deze trailer luidt: Some reminded me I once said 'greed is good'. Now it seems it's legal. Bjorn Soenens schrijft:
Gordon Gekko windt er geen doekjes om: rijk worden is de boodschap. De cijfers liegen niet. In 1970 was acht procent van de Amerikaanse rijkdom in handen van het rijkste één procent van de bevolking. Veertig jaar later heeft datzelfde één procent een kwart van alle rijkdom in handen. De gevolgen zijn vernietigend: gewone burgers hebben hun koopkracht zien wegsmelten. Amerikaanse zonen en dochters zijn voor het eerst in honderd jaar armer dan hun vaders en moeders. (...)
De modale burger maakte almaar meer schulden - met de credit card, met hypotheek 1 en 2, met studieleningen. Hij stopte met sparen, nam er een tweede job bij, een derde, en verzoop uiteindelijk toch toen het bedrog van Wall Street aan het licht kwam. En intussen had niemand in de smiezen dat bruggen en wegen al dertig jaar aan het verloederen waren, dat scholen niet meer up to date waren en de sociale vangnetten almaar zwakker.
Hebzucht. Greed. Belastingen moeten verlaagd worden, als het kan zelfs afgeschaft. De overheid is niet de oplossing voor het probleem, de overheid is het probleem.

Ik heb de film nog niet gezien, maar dat zal niet lang meer zo blijven.
Geen opmerkingen:

vrijdag 17 september 2010

Antonius

De heilige Antonius van Padua is bij uitstek de patroon van de verloren voorwerpen. Als hij wordt afgebeeld is dat meestal met het kind Jezus op de arm. Oscar van den Boogaard schrijft in De Standaard van vrijdag 17 september dat we in zaken van geloof diep in onszelf op zoek moeten gaan naar zingeving en de betekenis van het leven. Dat kan bij een beeld van Antonius, in een kerk bijvoorbeeld. Zolang er tenminste niet wordt gepreekt, zegt hij.
Ik houd van Antonius. Zondag stak ik in een kerk in Napels nog een kaarsje voor hem op. Als ik naar hem kijk, zie ik een man die een kind beschermt, maar ik zie ook een kind dat een man beschermt. Het beeld werkt op mij als een innerlijke spiegel. Als volwassen man moet ik het kind in mij levend houden, maar het kind houdt mij ook levend. Soms kan ik hem troosten, en soms hij mij. En we houden elkaar altijd goed in de gaten.
Interessant hoe van den Boogaard dat verband legt. Dat geldt in het algemeen: door een verband te leggen, door verbindingen te maken komen onvermoede betekenissen aan het licht, komt er meer diepte en zin in het leven. Tja, religie komt van het Latijnse woord religare, en dat betekent : opnieuw verbinden.


Misschien vind je de volgende teksten ook interessant :
Geen opmerkingen:

zaterdag 11 september 2010

Geluk is voor egoïsten

Een tijd geleden schreef ik hier iets over die bekende toespraak van Robert Kennedy uit 1968, waarin hij scherpe kritiek uit op het Bruto Nationaal Product (BNP):
It measures everything, except that which makes life worthwhile.
Ook Nic Marks citeert deze uitspraak van Robert Kennedy in zijn speech van enkele maanden geleden, te bekijken op TED.


Hij is een wetenschapper die op zoek gaat naar geluk. Hij vertelt in het filmpje welke landen gelukkig zijn (Costa Rica bijvoorbeeld), en zoekt natuurlijk ook uit waarom dat dan zo is. Eigenlijk is het niet netjes dat ik hier zomaar het einde van het filmpje verklap, waar hij vijf sleutels naar geluk 'weggeeft' :
1. Connect
2. Be active
3. Take notice
4. Keep learning
5. Give
We willen allemaal gelukkig zijn worden, maar niet hier en niet nu. Eerst moeten we werken, geld verdienen, een huis bouwen, kinderen kopen, de toekomst veilig stellen, verantwoordelijk zijn, ....

Thomas d'Ansembourg zegt het nog straffer : we zijn meesters in het saboteren van ons eigen geluk.

Vandaag staat in De Standaard een interview met Leo Bormans. Hij publiceert volgende week een dik wetenschappelijk boek over het geluk : 'The World Book of Happinness'. Opnieuw veel informatie over factoren die al dan niet de mensen gelukkig kunnen maken.

Geluk ? Vergeet het maar, geluk is onbereikbaar zolang je vindt dat het voorbehouden is voor kinderen en egoïsten. Succes met je Bruto Nationaal Product !


Misschien vind je de volgende teksten ook interessant :
Geen opmerkingen:

woensdag 1 september 2010

On ne cherche pas à guérir

Eigenlijk willen we allemaal een beetje aandacht, en als het kan mag het zelfs wat meer zijn. "Hou van mij !" staat er geschreven in onze ogen, maar we weten het goed te verstoppen. We zijn zelfverzekerd en sterk, en kunnen ongeveer heel de wereld aan. Tot er iets kraakt, breekt, plots of langzaam.

Xavier Emmanuelli, medestichter van Artsen zonder Grenzen (Frankrijk) en directeur van de SAMU (urgentiedienst) Social in Frankrijk schrijft er iets over in 'La fragilité, faiblesse our richesse?'.
En tant que médecin, j'ai souvent pu être un témoin privilégié de ce qu'était la fragilité humaine. Quand j'étais appelé au chevet des malades, c'était souvent un grand moment de vérité. Lorsqu'une personne souffre, il y a une faille qui s'ouvre, et la personne se livre. Le privilége du médecin, c'est de pouvoir prendre des raccourcis pour gagner le coeur des gens, qui d'habitude se protègent. la souffrance expose et l'être qui souffre demande à être aidé, il n'a plus ce vernis de la surface sociale, il n'est plus qu'un être fragile qui s'abondonne à celui qui peut l'aider.
En wat verder zegt hij nog treffend :
On ne cherche pas à guérir, on cherche surtout à être soigné.
We zijn niet op zoek naar genezing, we zijn vooral op zoek naar verzorging. En de verzorger wil ook vaak eerder verzorgen dan genezen...

Misschien vind je de volgende teksten ook interessant :
Geen opmerkingen:
Abonneren op: Posts (Atom)